جایگاه آب، باغ و طبیعت در قرآن و هنر ایرانی

آب، مایه حیات است و تمام هستی و موجودات زندگانی خود را مدیون این مایه حیاتی هستند. امروزه بیش از هر دوران دیگری با رشد صنعت و جمعیت، به صرفه جویی و جست وجوی راه هایی برای حفظ و هدفمند سازی این ماده احساس می شود. از این رو این احساس نیاز، من را بر آن داشت تا نگاهی کلی و جامع به آیات الهی و نقش و اهمیت آب و باغ و طبیعت از منظر قرآن بیاندازم. به طور قطع، اهمیت و ضرورت حفظ و نگهداری منابع آبی بر هیچ موجود زنده ای پوشیده نیست، زیرا فهم ضرورت آن به حیات او متصل است، اما نگاه به آیات قرآن، این فهم را به وجود می آورد که چگونه و با چه راهکار ها و اندیشه هایی می توان در حفظ آن اقدام نمود. در رویارویی با هنر ایرانی، لذت واقعی آن گاه حاصل خواهد شد که به درکی عمیق و درست از آن دست یافته باشیم. از آن جایی که هنر ایرانی، هنری نمادین و سرشار از معانی رمزی و ماورایی است، برای شناخت این هنر، لازم است که بسترها و بنیاد شکل گیری آن و جریان تاریخی، فرهنگی و هنری را که از آن ها تاثیر پذیرفته است، بشناسیم که بررسی آن در اینجا مقدور نمی باشد، اما نگاهی کلی بر هنر ایرانی و جایگاه آب در هنر ایرانی هر چند مختصر خواهم داشت.

کلیدواژه ها:

آب ، باغ ، قرآن ، هنر ایرانی