مدارس متناسب با یادگیری فعال طراحی فضاهای آموزشی برای تدریس تعاملی و مشارکتی

یادگیری فعال به عنوان روشی نوین در آموزش و پرورش، از دیرباز مورد توجه پژوهشگران و مربیان قرار گرفته است. این رویکرد که بر مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری تاکید دارد، نیازمند بازنگری در ساختارها و فضاهای آموزشی موجود در مدارس می باشد. در این مقاله، ابتدا به بررسی نظریه ها و مبانی یادگیری فعال پرداخته و سپس با استناد به منابع و مطالعات ایرانی (مانند رضایی، ۱۳۹۸؛ علیزاده، ۱۳۹۵؛ و دیگران) به تحلیل ویژگی های مدارس متناسب با یادگیری فعال می پردازیم. بخش عمده مقاله به طراحی فضاهای آموزشی اختصاص یافته است؛ به طوری که این فضاها باید از نظر فیزیکی، تکنولوژیکی و روان شناختی توانایی تسهیل تدریس تعاملی و مشارکتی را داشته باشند. از جمله ابعاد مورد بررسی می توان به نقش چیدمان کلاس درس، نورپردازی، رنگ آمیزی محیط، امکانات تکنولوژیکی و ایجاد فضاهای چند منظوره اشاره کرد. همچنین، مدل های مختلف تدریس تعاملی مورد ارزیابی قرار گرفته و چالش ها و موانع اجرای این مدل ها در سیستم آموزشی ایران تحلیل شده اند. نتایج این مقاله نشان می دهد که در صورت به کارگیری استراتژی های طراحی مناسب، می توان به بهبود کیفیت آموزش و افزایش مشارکت دانش آموزان دست یافت.

کلیدواژه ها:

مدارس ، یادگیری فعال ، طراحی فضاهای آموزشی ، تدریس ، تعاملی ، مشارکتی