بررسی وضعیت ارث اقلیت های مذهبی در حقوق ایران

در کشور ما غیر مسلمانان نیز ساکن بوده که از نظر حقوق شهروندی تفاوتی با اکثریت ندارند. قانون اساسی سه دین کلیمی، زردشتی و مسیحی را به عنوان اقلیت های مذهبی رسمی کشور معرفی کرده و احوال شخصیه آنان را تابع مذهب خود دانسته است. قانون مدنی در ماده مکرر بیان داشته که اگر در بین ورثه، کفاری وجود داشته باشد، تنها مسلمانان ارث می برند. این پژوهش با این هدف پاسخ دهی به این سوال انجام شده که دامنه این ماده مکرر، اقلیت های مذهبی ساکن کشور را شامل می شود یا خیر. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی می باشد. چنین نتیجه شد که کافر به هر غیر مسلمانی اطلاق می گردد که اقسام مختلفی برای آن برشمرده شده است. حسب نظر اقوی علمای اهل سنت و تشیع، اگر کفار اهل کتاب در کمال احترام به دین اسلام قوانین عمومی کشور را رعایت کرده و از تکالیف برابر با دیگر شهروندان برخوردار باشند، عنوان کافر آن ها تعلیق خواهد شد. همچنین قانونگذار در مواردی که نیاز به مخاطب قرار دادن غیر مسلمانان بوده، از همین لفظ استفاده نموده است. در مقام تفسیر قوانین عادی، می توان شمول ماده ۸۸۱ مکرر قانون مدنی را غیر مسلمانان غیر اهل کتاب دانست. بنابراین این ماده برای اقلیت های مذهبی مقیم کشور قابل اعمال نبوده و اصول ۱۲و ۱۳ قانون اساسی در خصوص احوال شخصیه آنان به طور کامل اعمال خواهد شد.

کلیدواژه ها:

ارث ، اقلیت مذهبی ، احوال شخصیه ، قانون مدنی