مطالعە تحلیلی راویی اعتماد ناپذیر در روایت سینمایی

این پژوهش به مطالعە تحلیلی اعتماد ناپذیری راوی در روایت فیلم داستانی پرداخته است. از آنجایی که اقتدار روایی یکی از نخستین ویژگی های راوی در روایت سینمایی است. اما اگر در روایت نشانه هایی وجود داشته باشد این اقتدار مورد شک قرار می گیرد و راوی زیر سوال رود. برداشت ذهنی ما به عنوان مخاطب از یک فیلم داستانی تا اندازه زیادی وابسته به قراردادها و قواعد تثبیت شده روایی است. یکی از این قراردادها این است که باید به آن چیزی که راوی روایت می کند باور داشته باشیم. حال وقتی در روایت فیلم داستانی با نشانه هایی مواجه شویم که اقتدار راوی متزلزل گردد، گفته های راوی را نا موثق و راوی را غیر قابل اعتماد میدانیم. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل ویژگی های اعتماد ناپذیری روایت در سینما است. پرسش پژوهش این است که چه چیزی باعث می شود که روایت یک فیلم قابل اعتماد نباشد. رویکرد پژوهش حاضر کیفی و روش تحقیق ترکیبی از روش های، توصیفی و تحلیلی بوده است. اطلاعات به روش کتابخانه ای، میدانی گردآوری شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد در اکثر موارد، جایی که روایت کلامی و روایت تصویری از هم جدا میشوند، اعتماد ناپذیری آغاز میشود. در موارد خاص نیز اعتماد ناپذیری از آنجا آغاز میشود که اعتماد ناپذیری قبلی بر ملا میشود و به پایان میرسد. این حالت مستلزم آن است که روایت تصویری تا نقطه معینی از فیلم، روایت کلامی اعتماد ناپذیر را تایید کرده باشد، یا بر عکس از یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت اینکه نسخە کلامی داستان حقیقت دارد یا نسخە تصویری آن، به فیلم بستگی دارد اما در اکثر موارد نسخە تصویری حقیقت داشته است.

کلیدواژه ها:

سینما ، روایت ، راوی ، اعتماد ناپذیر