ارزیابی عملکرد سرمایشی سیستم های تهویه اختلاطی بالاسری و جابهجایی کفی داخل اتوبوس با مدل آسایش حرارتی ۶۵ نقطه ای

هدف از این تحقیق، مقایسه عملکرد دو سیستم تهویه جابهجایی کفی و اختلاطی بالاسری جهت ایجاد شرایط آسایش حرارتی برای مسافران یک اتوبوس است. برای این منظور، شبیه سازی عددی جریان و انرژی در یک اتوبوس اسکانیا ۴۲۱۲ با ۴۵ نفر سرنشین انجام شده است. در تهویه جابه جایی، دریچه های ورودی روی کف و در زیر صندلی ها واقع شده است و در تهویه اختلاطی، دریچه های ورودی در بالای سر مسافران جانمایی شده است. در هر دو سیستم، طبق استاندارد اشری برای وسایل نقلیه عمومی، دبی هوای ورودی به اندازه ۵ لیتر بر ثانیه به ازای هر نفر تامین شده است. همچنین، دمای هوای ورودی به نحوی تنظیم شده است تا شاخص میانگین رای افراد طبق استانداردهای آسایش حرارتی در محدوده مجاز واقع شود. در تهویه جابهجایی به دلیل وجود دریچه های ورودی در کف اتوبوس و اثرات شناوری، دمای هوا در ناحیه پای افراد حدود ۱۸C است که در مقایسه با سایر بخش های بدن پایین تر است. همچنین، گرادیان عمودی دمایی در تهویه اختلاطی بالاسری نسبت به تهویه جابهجایی کفی کمتر است؛ بطوریکه اختلاف دمایی قسمت پا در مقایسه با ناحیه سر تنها ۲C است. در تهویه اختلاطی بالاسری، دمای هوا در ناحیه سر حدود ۲۴C است در حالی که در تهویه جابهجایی کفی دما محیط اطراف سر حدود ۲۶°C است که دیگر در ناحیه خنثی قرار نمی گیرد. نتایج مدل آسایش حرارتی ۶۵ نقطه ای نشان میدهد که اختلاف دمای سطح پوست با دمای خنثی پوست هر بخش در تهویه جابهجایی کفی در مقایسه با نوع اختلاطی بالاسری بیشتر است.

کلیدواژه ها:

Overhead mixing ventilation ، Floor displacement ventilation ، Public transportation ، ۶۵-nodes thermal comfort model ، تهویه اختلاطی بالاسری ، تهویه جابجایی کفی ، وسیله نقلیه عمومی ، مدل ۶۵ نقطه ای آسایش حرارتی