قصه گویی و هنر: ابزارهایی برای افزایش آگاهی از تنوع عصبی و نیازهای خاص در یادگیری

قصه گویی و هنر به عنوان ابزارهای قدرتمند آموزشی، نقشی اساسی در ارتقای آگاهی از تنوع عصبی و نیازهای خاص در یادگیری ایفا می کنند. این مقاله به بررسی اهمیت و تاثیر این دو ابزار در محیط های آموزشی پرداخته و چگونگی کمک آن ها به درک بهتر تفاوت ها، کاهش تعصب ها، و افزایش همدلی در میان دانش آموزان را تحلیل می کند. قصه گویی، با قدرت روایت گری خود، بستری برای درک عمیق تر تجربیات دانش آموزان با نیازهای خاص فراهم می کند، در حالی که هنر به عنوان ابزاری خلاقانه و چندوجهی، امکان بیان احساسات و شناخت خود را تقویت می نماید. همچنین، راهکارهای عملی برای معلمان و مدارس در ادغام این ابزارها در فرآیند یادگیری ارائه شده است. مقاله علاوه بر بررسی چالش های موجود، به ارائه پیشنهاداتی برای بهبود روش های آموزشی و ترویج آگاهی از تنوع عصبی در محیط های یادگیری می پردازد. نتایج نشان می دهد که ترکیب قصه گویی و هنر می تواند به ایجاد محیط های آموزشی فراگیرتر و موثرتر منجر شود.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، هنر ، تنوع عصبی ، نیازهای خاص ، یادگیری ، آموزش ، آگاهی