بررسی اشعار عشق به وطن در شعر چکامه سرایان معاصر بلوچستان

عشق ورزیدن به وطن از عناوینی است که نزد همه انسان ها در ملل های مختلف و نیز در ادیان آسمانی و بخصوص، دین مقدس اسلام مورد توجه خاص مردم بوده که در اشعار شاعران بلوچ به وفور به چشم می خورد. و از پاکی و نکوداشت ویژه ای مستفید گردیده است. در مباحث دینی  نسبت به  عشق و محبت به خاک و وطن سفارش فراوانی شده است. عشق به وطن، گرایش طبیعی است که خداوند متعال در بین آفریده هایش نهاده است. طوری که حیوانات نیز به محل اسکان خود تمایل ذاتی و طبیعی دارند. دین مبین اسلام این گرایش ها را مورد توجه قرار داده و ترک وطن و مهاجرت از آن را تنها در مواقع و شرایط خاص حاد جایز دانسته است. از دیدگاه اسلام، وطن گرایی، نباید جنبه افراطی و منفی به خود بگیرد . و هرگز موجب تعصب تبعیض واقع نگردد و آدمیزاد را تحت عنوان قومیت های مختلف، از یکدیگر جدا و روابط عداوت آمیز و جنگ های خونینی در بین آنان ایجاد نکند. دانشمندان و مفسران اسلامی در شرعی بودن حب وطن تردیدی ننموده و با بسیاری از آیات و روایات آن را اثبات نموده اند. شاعران بلوچی که نسبت به حب وطن طبع آزمایی نموده اند عبارتند از: ایوب ایوبی، جلال الدین گرگیج، محمد روشن دل، سید محمد عارف سیدزاده، عبدالغفور رئیسی است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اتحاد و همبستگی قوم بلوچ نسبت به حب وطن از دید اجتماعی و دید اسلام در شعر شاعران معاصر بلوچستان است. روش پژوهش توصیفی، مطالعه و تحلیلی است. یافته ها حاکی از آن است، در منطﻘه بلوچستان هیچ گاه حرکت های قوم گرایانه به معنای متعارف آن، صورت نگرفته است. از سوی دیگر، عدم همبستگی زمانی ایجاد می شود که حب به وطن نباشد در این مقاله، نظر شاعران و دین مبین اسلام پیرامون وطن دوستی مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

عشق به وطن ، دین مبین اسلام ، شاعران بلوچ ، بلوچستان