پروژه تیم محور به عنوان یک استراتژی برای افزایش مشارکت شغلی (مطالعه موردی: دانشجو معلمان واحد دانشگاهی شهید بهشتی گنبد کاووس)

زمینه و هدف: مشارکت شغلی یکی از عوامل کلیدی در بهبود عملکرد و رضایت حرفه ای معلمان آینده است. بااین حال، روش های سنتی تدریس به تنهایی برای افزایش انگیزه و تعامل دانشجومعلمان کافی نیستند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روش پروژه محور مبتنی بر تیم بر میزان درگیری شغلی دانشجومعلمان است. روش شناسی: این مطالعه با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون تک گروهی انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۲۸ دانشجومعلم از واحد دانشگاهی شهید بهشتی گنبد کاووس بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد درگیری شغلی کانونگو (۱۹۸۲) بود که روایی و پایایی آن در مطالعات پیشین تایید شده است. داده ها با استفاده از آزمون t زوجی در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات درگیری شغلی دانشجومعلمان پس از مداخله آموزشی (روش پروژه محور تیمی) افزایش معناداری داشت. مقدار t محاسبه شده برابر با ۷۸۹/۲- و مقدار سطح معناداری ۰۱۵/۰ بود که نشان دهنده رد فرض صفر و تایید اثربخشی مداخله است. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که یادگیری پروژه محور تیمی موجب افزایش تعامل، مسئولیت پذیری و مهارت های ارتباطی دانشجومعلمان می شود. این روش می تواند در دانشگاه های تربیت معلم به عنوان یک راهکار موثر برای بهبود کیفیت یادگیری و آماده سازی دانشجومعلمان برای محیط های آموزشی واقعی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری تیمی ، مشارکت شغلی ، پروژه محور ، دانشجومعلمان ، آموزش فعال.