بررسی اثرات ارزشیابی تکوینی بر تقویت خودباوری فراگیران

ارزشیابی تکوینی به عنوان یک فرآیند آموزشی و ارزیابی مستمر، در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این نوع ارزشیابی به جای تمرکز بر نمره دهی نهایی، بر فرآیند یادگیری فراگیران و پیشرفت تدریجی آن ها تاکید دارد. در این رویکرد، فراگیران به طور فعال در ارزیابی خود مشارکت می کنند و معلمان با ارائه بازخوردهای مستمر و مفید، به تقویت نقاط قوت و شناسایی ضعف های یادگیری کمک می کنند. یکی از مهم ترین تاثیرات ارزشیابی تکوینی بر فراگیران، تقویت خودباوری آنان است. خودباوری، به معنای اعتماد به توانایی ها و قابلیت های فرد برای دستیابی به موفقیت های مختلف است و نقش کلیدی در فرآیند یادگیری و رشد تحصیلی دارد. این مقاله به بررسی اثرات ارزشیابی تکوینی بر تقویت خودباوری فراگیران ابتدایی می پردازد. هدف این پژوهش تحلیل تاثیرات این نوع ارزشیابی بر افزایش اعتماد به نفس، کاهش اضطراب های مرتبط با یادگیری و در نهایت ارتقاء عملکرد تحصیلی فراگیران است. نتایج این پژوهش می تواند به معلمان و مسئولان آموزشی کمک کند تا با به کارگیری روش های ارزشیابی تکوینی، فضای یادگیری مثبتی برای فراگیران ایجاد کنند که در آن خودباوری آنان تقویت شود و در فرآیند یادگیری موفق تر عمل کنند. اهمیت ارزشیابی تکوینی در فرایند آموزش بر کسی پوشیده نیست. این روش نه تنها به فراگیران کمک می کند تا یادگیری خود را بهبود بخشند، بلکه در تقویت اعتماد به نفس و خودباوری آنان نقش مهمی ایفا می کند. در دوران ابتدایی که شخصیت و خودپنداری کودک در حال تقویت است، تقویت خودباوری به ویژه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فراگیرانی که احساس می کنند توانایی موفقیت در کارهای مختلف را دارند، به طور طبیعی انگیزه بیشتری برای یادگیری و پیشرفت نشان می دهند. از این رو، بررسی اثرات ارزشیابی تکوینی بر تقویت خودباوری در این سنین می تواند به بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء عملکرد تحصیلی کمک کند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، خودباوری ، فراگیران ابتدایی ، اعتماد به نفس ، پیشرفت تحصیلی.