شناسایی ابعاد و مولفه های تادیب و محافظت صغار و مجانین از منظر قوانین و نقش آموزش در آن

تربیت ایرانی – اسلامی فرزندان، همواره در نهاد خانواده ها به عنوان مهمترین اجزاء و کانون های تشکیل دهنده اجتماع، از ضرورت و اولویت برخوردار بوده است و این مساله و توجه به صغار و یا اشخاص دارای وضعیت خاص در خانواده نظیر مجانین، به واسطه اهمیتی که داشته است، در سیر تحولات تاریخی، هم در منابع شرعی و اسلامی و به تبع آن در مبانی حقوقی و منبعث از آن در تجربه تقنینی ایران نیز مورد اشاره قرار گرفته است. این مقاله که به روش توصیفی و تحلیلی تهیه و تنظیم شده است، با هدف شناسایی ابعاد و مولفه های تادیب و محافظت صغار و مجانین از منظر قوانین و نقش آموزش در آن می پردازد. نتایج و یافته های پژوهش موید این است که در نظام های فقهی اسلامی، والدین و سرپرستان مجاز به تربیت و تادیب فرزندان و مجانین هستند، اما این اقدامات باید در چارچوب شرع و بر اساس اصول اخلاقی و انسانی باشد. حدود شرعی تادیب به گونه ای تعیین شده که از هرگونه آسیب جسمی، روانی و روحی به کودک و مجانین جلوگیری کند و تادیب باید با نیت اصلاح و تربیت صورت گیرد، نه تنبیه با هدف آسیب رسانی. یافته ها حاکی از آن است که در قوانین موضوعه کشورهای اسلامی، هرچند حق تادیب والدین به رسمیت شناخته شده، اما سازوکارهای قانونی نیز برای جلوگیری از سوءاستفاده و حفظ حقوق صغار و مجانین تدوین شده است. این قوانین تلاش می کنند تا میان حقوق والدین و حقوق کودک و مجانین تعادل برقرار کنند. در نهایت، این تحقیق به این نتیجه رسیده که تعریف و تنظیم دقیق حدود تادیب شرعی و قانونی والدین و سرپرستان و همچنین حمایت از حقوق صغار و مجانین می تواند به کاهش موارد کودک آزاری و بهبود وضعیت حقوقی این گروه های آسیب پذیر منجر شود.

کلیدواژه ها:

تادیب و محافطت ، تربیت کودکان ، صغار ، مجانین ، آموزش.