از یادگیری سنتی تا یادگیری ترکیبی بررسی مزایا و معایب
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 136
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EDPNU01_2348
تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1403
چکیده مقاله:
در دهه های اخیر با پیشرفت های چشمگیر فناوری اطلاعات و تغییر نیازهای جامعه، نظام های آموزشی به سرعت دستخوش تحول شده و رویکردهای جدیدی در انتقال دانش ظهور کرده اند. این مقاله با محوریت «از یادگیری سنتی تا یادگیری ترکیبی: بررسی مزایا و معایب»، به بررسی جامع دو رویکرد آموزشی سنتی و ترکیبی پرداخته و نقاط قوت و ضعف هر یک را از زوایای مختلف تحلیل می کند. در بخش ابتدایی مقاله، یادگیری سنتی به عنوان سیستم آموزشی مبتنی بر حضور فیزیکی استاد و دانشجو، ساختاردهی منظم، ارزیابی های دوره ای و تعامل مستقیم مورد بررسی قرار گرفته است. مزایای این رویکرد از جمله ایجاد فضای ارتباطی غنی و امکان ارزیابی لحظه ای پیشرفت دانشجویان تشریح شده، در حالی که محدودیت های جغرافیایی، زمان بندی ثابت و هزینه های بالای برگزاری کلاس های حضوری به عنوان معایب برجسته گردیده اند.در بخش بعدی، مفهوم یادگیری ترکیبی به عنوان تلفیقی از آموزش حضوری و آنلاین معرفی شده است. این رویکرد با بهره گیری از فناوری های نوین، امکان دسترسی به منابع دیجیتال، انعطاف پذیری زمانی و مکانی و تقویت یادگیری خودمدیریتی را فراهم می آورد. با این حال، نیاز به زیرساخت های قوی فناوری اطلاعات، مهارت های فنی پیشرفته و نگرانی های مرتبط با امنیت داده ها از چالش های مهم این مدل آموزشی به شمار می آید.مقاله با ارائه مقایسه ای دقیق بین دو رویکرد، جنبه های فرهنگی، اجتماعی و فنی هر یک را تحلیل نموده و نشان می دهد که هر دو مدل دارای مزایا و معایب مشخصی هستند. از سوی دیگر، چالش های اجرایی نظیر مقاومت های فرهنگی و عدم آشنایی با فناوری های نوین، فرصت هایی را برای بهبود و نوآوری در نظام های آموزشی به وجود آورده است. پیشنهاداتی همچون ارتقای زیرساخت های فناوری اطلاعات، تدوین سیاست های تشویقی و به روزرسانی مهارت های دیجیتال اساتید، از راهکارهایی است که می تواند به تلفیق هوشمندانه مزایای هر دو رویکرد و بهبود کیفیت آموزش منجر شود.نتیجه گیری مقاله بر این باور است که ترکیب بهینه یادگیری سنتی و ترکیبی، ضمن استفاده از نقاط قوت هر دو رویکرد، می تواند زمینه ایجاد محیط آموزشی چندبعدی و انعطاف پذیر را فراهم آورد و رضایت و موفقیت دانشجویان را افزایش دهد. این پژوهش بدین وسیله خوانندگان و سیاستگذاران آموزشی را به بازنگری در سیستم های آموزشی و اتخاذ راهکارهای نوین جهت تطبیق با شرایط عصر دیجیتال دعوت می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرشید لهراسبی نیچکوهی
کارشناسی مهندسی صنایع دانشگاه پیام نور نوشهر
فاطمه احمدی فیروزجائی
کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن
محمدمهدی ادبی فیروزجائی
کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس