پهنه بندی میزان گسترش جانبی ناشی از روانگرایی در شهر تبریز

زمین لرزهها بعنوان یکی از حوادث طبیعی اثرات بسیار نامطلوب و گاها جبران ناپذیری را بر جوامع بشری وارد نمودهاند. بی شکخاک به عنوان یکی از اجزای بسیار موثر در فرایند تاثیر انرژی زلزله بر سازه ها محسوب می گردد، فلذا تحلیل فرآیند اثر امواج زلزله بر خاک می تواند بر پایایی یک سازه اثر مستقیم داشته باشد. یکی از اثرات مخرب زمین لرزه ها بر روی خاک، وقوع روانگرایی در لایه های آن می باشد. روانگرایی به حالتهای مختلف و متنوع می تواند اتفاق بیفتد، یکی از مهمترین این حالتها وقوع پدیده گسترش جانبی (جابجایی جانبی ) لایه و یا لایه هاییخاک می باشد . سه طیف پارامتریک اعم از مشخصات لرزه ای، ساختار هندسی (توپوگرافی ) و مشخصات ژئوتکنیکی خاک در وقوع گسترش جانبی موثر و مطرح می باشند که تخمین دقیق بسیاری از این پارامترها به دلیل ساختار غیرهمگنی و غیر ایزوتروپیکبودن خاک عملا غیر ممکن می نماید. تا کنون روشهای بسیاری جهت تخمین گسترش جانبی ارایه شدهاند که هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارا می باشند. تبریز بهعنوان یک کلانشهر با فشردگی جمعیت میلیونی به علت قرارگرفتن بر روی یکی از گسلهای به شدت فعال منطقه با تاریخچه وقوع لرزههای با بزرگای بیش از ۷ از شهرهای با اهمیت بالای خطر لرزه ای محسوب می گردد. در این مطالعه بااستفاده از اطلاعات ژئوتکنیکی جمع آوری شده از ۲۸۵ گمانه و روشهای متداول به روز ، پتانسیل وقوع جابجایی جانبی ناشی از روانگرایی در سطح شهر تبریز تعیین و مقادیر تعیین گشته ، نقشه پهنه بندی وقوع گسترش جانبی در سطح منطقه مورد مطالعه ترسیم و ارایه گردیده است .

کلیدواژه ها:

زمین لرزه ، روانگرایی ، گسترش جانبی ، تبریز.