ادراک محیطی شهروندان از فضاهای شهری در مناطق حاشیه نشین نمونه موردی محله شهریار

شهرنشینی یکی از مهمترین تغییرات جهانی است . رشد سریع شهرهای دنیا فشارهای سنگینی بر سررزمین و منرابع اطررا آن وارد کررده است . از آن جا که توسعه فضاهای شهری در آینده امری اجتنابناپذیر است ، لزوم درک صحیح از این روند به منظور حفاظت از محیط زیست شهری ضروری است . اسکان غیررسمی از جمله پدیده های ناشی از گسترش شهرنشینی سریع و از جلوه های بارز فقر شهری است که در شکلی برنامه ریزی نشده و خودرو درون یا اطراف شهرها ظاهر شده است که دارای سیمایی ناخوشایندوبافتی نامتعارف با شهر است که نام هایی همچون حاشیه نشینی ، بافت نابسامان، اسکان غیررسمی ، خودرو، بدون برنامه نامنظم وفاقد مقررات برای آنها بکار برده می شود. انسان جهت برقراری ارتباط و تعامل با محیط نیازمند کسب اطلاعات از محیط اطراف خود است . مهمترین و ضروری ترین ابعادی که در طراحی محیط (طراحی شهری و معماری) باید به آن دقت شود؛ فرایند احساس، ادراک و شناخت محیطی است که تجربه مکان را برای انسان هموار می سازد. پژوهش پیشرو با هدف بررسی ادراک محیطی شهروندان از فضاهای شهری در مناطق حاشیه نشین شهر است و با توجه به موضوع پژوهش و با توجه به به هدف از نوع کاربردیوبراساس روش شناسی آن از نوع توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

ادراک محیطی ، فضاهای شهری ، حاشیه نشینی ، محله شهریار