طرح واره باز تعریف فضای معماری از منظر شعر معاصر

نشانه شناسی با هدف بررسی چگونگی معنادهی به متن یک اثر، به دنبال ایجاد ارتباط و تاثیرگذاری بر مخاطب و فرایند ذهنی می باشدفرایند ذهنی و طرحواره های تصوری در ذهن مخاطب را ابزاری برای برقراری ارتباط میدانند و مولفه هایی همچون فضا، ظرفبودگی ، جابجایی ) حرکت (، توازن، نیرو، پیوستگی و وجود را نشانه های انتزاعی برای ایجاد طرحواره بر اساس تجربه در ذهن مخاطب مطرح نموده اند. هدف اصلی این پژوهش بررسی طرح واره در دو حوزه شعرو معماری و ایجاد ارتباط همسو با ذهنیت و تجربه مخاطب می باشد.بدین منظور، بر اساس روش توصیفی تحلیلی روابط بین شعر و معماری مورد بررسی قرار داد که نشان می دهد شعر واقعیت را به تجرید می کشد و معماری از تجریدها به سمت واقعیت حرکت می کند و یک احساس متعالی را از پس خطوط به یک فضای ملموس مبدل می سازد همانگونه که افراد گوناگون می توانند برداشت های متفاوتی از شعر یکسانی داشته باشند. نمود طرح واره به دو صورت حاصل می شود: نخست در قالب کاربرد و همنشینی طرحواره هایی که در یک حوزه معنایی قرار دارد و دوم بر پایه تصویری که از همنشینی طرح واره در برابر مخاطب قرار می گیرد آنچه باعث می شود هر معنایی برای هر متن / معماری مقبول واقع گردد این است که مخاطب دارای طرح وارهها و پیش دانسته های متفاوت و مستقل از نیت مولف / معمار است .

کلیدواژه ها:

طرح واره ، نشانه شناسی ، فضای معماری ، شعر.