چهارچوب مفهومی فضای معماری از دیدگاه نظریه تولید فضای لوفور

معماری یا هنر فضاسازی بخشی از زندگی انسان را تشکیل می دهد که با محصور شدن فضا تعریف می شود، از طریق ایجاد و سازماندهی فضا، به عنوان ابزاری در فضای جهانی شده، زمینه را فراهم می کند. از فضا استفاده می کند و می تواند آن را فتح کند. پس بررسی نقش و جایگاه معماری در این امر ضروری است . بدین منظور، بر اساس روش توصیفی تحلیلی ، فضای معماری در قالب تئوری تولید و دیالکتیک فضای لوفور بررسی شده است . نتایج نشان می دهد که معمار به عنوان طراح، برنامه ریز و تصمیم گیر، نقش اساسی در نحوه طراحی و تولید فضا، یعنی ساختاربندی فرم (همگونی )، سازماندهی (سلسله مراتب ) و جداسازی فضایی (تلاش/تجزیه ) دارد.

کلیدواژه ها:

تولید فضا ، لوفور ، قضای معماری.