بررسی نقش منابع محیط زیستی و فضاهای سبز شهری در دوران شیوع ویروس کووید ۱۹ با رویکرد تاب آوری شهری

شیوع بیماری کرونا در سال ۲۰۲۰ باعث شد بسیاری از دولتها اقدامات بی سابقه ای را در راستای جلوگیری از گسترش این بیماریانجام دهند. این اقدامات اختلالات بزرگ و ناگهانی در زندگی روزمره و رفاه انسان به ویژه در میان جمعیت هایی که در محیط هایمتراکم شهری با فضای عمومی محدود زندگی می کنند به همراه داشته است. تاثیر این عوامل و همچنین وجود مشکلات اقتصادی وکمبود زیرساخت های مناسب در ایران، به ویژه در محیط های شهری و شهرهای پرجمعیت مانند تهران، کرج، مشهد و... به طور کاملمشهود است. در چنین شرایط حساس و بحرانی تماس با فضای سبز شهری و منابع محیطزیستی با رعایت دستورالعملهای بهداشتیمیتواند انبوهی از اثرات مثبت بهزیستی را فراهم کند. در حالی که همزمان امکان کاهش تراکم جمعیت در شهرها و فاصله اجتماعیرا فراهم میکند. فضاهای سبز شهری و منابع محیط زیستی با فراهم آوردن مزایای بهداشتی، اقتصادی، تفریحی و... به عنوان یکرویکرد بسیار مهم برای افزایش انعطاف پذیری در شهرها شناخته می شوند و دارای مزایای بسیار فراتر از ارزش بودجه نگهداری آنهامی باشند. این منابع به عنوان یک سرمایه گذاری و نه بدهی در مدیریت و تابآوری شهری شناخته میشوند. بسیاری از کارشناسانمحیطزیست، سیاستمداران و سازمانها، بحران کرونا را فرصتی میدانند و خواستار برنامهریزی بازیابی منابع محیط زیستی و فضایسبز شهری و ارائه یک استراتژی پایدار و بلندمدت در تاب آوری و بهبود کیفیت زندگی شهری و جامعه هستند. بنابراین، هدف از اینمطالعه، ارائه اهمیت و نقش فضای سبز شهری به منظور آگاه سازی، حفظ، احیاء و توسعه فضاهای سبز شهری به منظوردستیابی بهبرنامه تاب آوری شهری به ویژه در دوران بیماری کرونا و برنامه ریزی برای آینده هست تا هدف آن تلاش همزمان برای دستیابی بهاهداف ۳ (سلامتی و رفاه) و ۱۱ (شهرهای پایدار و مقاوم)، برنامه توسعه پایدار سازمان ملل هست.

کلیدواژه ها:

بیماری کرونا ، تاب آوری شهری ، فضای سبز شهری ، سلامتی و رفاه