بی برنامگی و بی قوارگی نتیجه توسعه شهرسازی شتابان

گسترش بی رویه شهری یا گسترش حومه شهر و نیز گسترده نشینی شهری به رشد سریع مناطقمسکونی، تجاری و ارتباطی شهرها بدون توجه کافی به طراحی شهری اشاره دارد. علاوه بر توصیف یکشکل خاص از شهرنشینی، این اصطلاح همچنین به عواقب اجتماعی و محیطی مرتبط با این توسعه مرتبطاست. در این پژوهش به بی برنامگی و بیقوارگی نتیجه توسعه شهرسازی شتابان پرداخته شده است. نتایج تحلیلتصاویر ماهواره ای برای سال های ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۰ در شیراز نشانگر تغییرات فزاینده کاربری های کشاورزی وفضاهای سبز به کاربری اراضی ساخته شده می باشد که در دوره ۳۰ ساله باعث تخریب بیش از ۵۰۸ هکتار ازفضای سبز و بیش از ۳۳۷۳ هکتار زمین زراعی شده است. نتایج حاصل در این دوره نشانگر آنست که ۵۹درصد رشد فیزیکی شهر مربوط به افزایش جمعیت شهر و ۴۱ درصد آن مربوط به رشد افقی و اسپرال شهرشیراز بوده است

کلیدواژه ها:

بی برنامگی و بیقوارگی شهری ، بهسازی ، توسعه شهرسازی ، شهر.