مطالعه سیستم های خودران بعنوان یکی از ابزارهای هوشمندسازی فرماندهی و مدیریت آمادی در جنگ های آینده با رویکرد شناختی

با توسعه علم فناوری اطلاعات طی سال های گذشته، طیف وسیعی از ابزارهای گوناگون برای هوشمندسازی سیستم ها به وجود آمده است. یک دسته از این ابزارها گروه وسایل نقلیه خودران و بدون سرنشین هستند که در صنایع نظامی و غیرنظامی با توجه به ویژگی ها و قابلیت هایی که دارند، مورد توجه قرار گرفته اند. این پژوهش با این هدف شکل گرفته است تا با بررسی ادبیات موجود، انواع وسایل خودران و بدون سرنشین تشریح و کاربرد هر یک در هوشمندسازی مدیریت آماد مطرح شود. در خلال این پژوهش نیز چند نمونه واقعی از این گروه ابزار که در حال حاضر در ارتش کشورهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند، ارائه می گردد. برای انجام این تحقیق، در ابتدا منابع مرتبط داخلی و خارجی با کلیدواژه های مربوطه در پایگاه های علمی جستجو می شوند و سپس با بررسی پیشینه موضوع و مطالعه عمیق مقالات، محتوای این پژوهش تولید می گردد. همچنین، در این پژوهش با نرم افزار VOSviewer علم سنجی انجام می گردد تا کلیدواژه های اصلی و ارتباط بین آن ها شناسایی شود. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد انواع وسایل نقلیه خودران شامل وسایل زمینی بدون سرنشین و ربات ها، وسایل هوایی بدون سرنشین که با عنوان پهپاد شناخته شده هستند و وسایل دریایی بدون سرنشین می باشند که این وسایل در زمینه های تحویل سریع، خط تولید، پایش موجودی، نظارت و رصد دشمن، بازرسی و شناسایی مین ها و بمب ها کاربرد قابل توجهی دارند.

کلیدواژه ها:

وسایل خودران ، وسایل بدون سرنشین ، هوشمندسازی ، مدیریت آماد.