تحلیل و بررسی حق شفعه در حقوق ایران

در قانون مدنی ایران، حق شفعه توسط قانون گذار در اعمال حقوقی هم چون بیع در اموال غیر منقول برای برخی از اشخاص پیش بینی شده است. این حق، از آن جایی که به امور مالی مربوط می شود یک حق مالی تلقی شده و در تقسیم بندی حقوق مالی، حق عینی محسوب می شود و مانند سایرعقود به دو طریق صریح و ضمنی ساقط می شود. سوالات اصلی که این مقاله در پی پاسخ گویی به آن ها است عبارتند از اینکه مصادیق حق شفعه در قانون و حقوق ایران چیست؟ کدام اشخاص محروم از حق شفعه هستند؟ موضوع این مقاله، بررسی و شناخت حق شفعه در حقوق موضوعه ایران است ومی خواهیم ببینیم، چه عواملی موجب می شود که حق شفعه برای برخی از اشخاص ایجاد می شود. نهاد شفعه، نظامی دیرینه در فقه و حقوق مدنی ایرانی است.حق شفعه حقی است که فقط نسبت به اموال غیر منقول پدید می آید، پس حقی غیر منقول است.انتقال حق شفعه به دیگری امکان ندارد، حتی اگر همراه با سهم شریک باشد. در ارث همراه با مالکیت انتقال می یابد و وارثان شخصیت حقوقی او را ادامه می دهند. حق شفعه برای برخی از اشخاص غیرنافذ چون غیر رشید و صغیر ممیز و برخی اشخاص چون مجنون و صغیر غیر ممیز باطل است. در نهایت ما در این پژوهش بر آن بودیم که به روش توصیفی-تحلیلی حق شفعه را مورد بررسی قرار دهیم و مفهوم و شرایط آن را بیان کنیم.

کلیدواژه ها:

حق شفعه ، ارث ، عمل حقوقی ، بیع ، اموال غیرمنقول