آزادی آکادمیک: تحلیل ترجمان اندیشه ذینفعان نهاد علم در ایران

این پژوهش به دنبال شناخت تفهم تفسیری جامعه علمی(استادان و دانشجویان) ایران از آزادی آکادمیک بوده و با رویکرد مطالعه کیفی(تفسیری) و استراتژی پدیدارنگاری انجام شده است. مشارکت کنندگان در میدان تحقیق ۴۱ نفر از ذینفعان جامعه دانشگاهی(۲۲ عضو هیات علمی و ۱۹ دانشجوی تحصیلات تکمیلی) از سه دانشگاه تهران، علامه طباطبائی و کردستان بودند. نمونه گیری از نوع هدفمند و با بیشبنه تنوع انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از منشور مصاحبه نیمه ساختارمند استفاده شد و مصاحبه ها تا زمان رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. داده ها با استفاده از کدگذاری نظری تحلیل شدند که ۵ ساخت توصیفی: ابتکار عمل بنیادین، فقدان هژمونی عقیده و تلقین، حکمرانی آوای آکادمیک، دانشگاه درون انتظام و فضای حرفه ای قابلیت ساز به عنوان ترجمان جامعه دانشگاهی ایران از آزادی آکادمیک به دست آمد. ساخت های توصیفی مورد اشاره بیشترین انطباق مفهومی/تاریخی و استعاری را با الگوی صنفی از آزادی آکادمیک دارند. فهم از آزادی آکادمیک در بین استادان بیشتر ناظر بر الگوی صنفی و در بین دانشجویان بیشتر ناظر بر الگوهای لیبرال و مدنی است. فهم استادان، بیشتر بر مفهوم سازی صنفی، شغلی و حرفه ای از آزادی آکادمیک محدود است. دانشجویان در مقایسه با استادان به دلیل عدم وابستگی سازمانی به نهاد بروکراتیک و فقدان سرمایه های در معرض خطر، دیدگاه های انتقادی و لیبرال تری به آزادی آکادمیک دارند.

کلیدواژه ها:

آزادی آکادمیک ، دانشگاه ، دولت ، استقلال ، آزادی اندیشه