سامانه های حذف زیستی نیترات به عنوان راه حلی برای تصفیه آب چاه های حاوی نیترات
محل انتشار: دومین همایش ملی نوآوری در صنایع سبز
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 80
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GIICONF02_078
تاریخ نمایه سازی: 15 بهمن 1403
چکیده مقاله:
یکی از موضوعات مهم در مصرف آب آشامیدنی کیفیت آن از نظر وجود برخی آنیون ها نظیر نیترات است، وجود نیترات در آب آشامیدنی تهدیدی برای سلامت جامعه است. براساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی حداکثر میزان غلظت نیترات بر حسب ازت (NO۳-N) در آب ۱۰ میلی گرم در لیتر است. نیترات براثر فعالیت های کشاورزی و یا فاضلاب های بهداشتی وارد منابع آب گشته و وارد چرخه زندگی انسان می گردد. یکی از بهترین روش های صنعتی حذف نیترات، استفاده از فناوری زیستی است. باکتری های دنیتریفایر می توانند در شرایط آنوکسیک با مصرف نیترات، موجب حذف نیترات موجود در آب گردند. در این تحقیق از یک راکتور انوکسیک بیوفیلمی با بستر متحرک (MBBR)، به منظور غنی شدن جمعیت باکتری های نیترات زدا و تشکیل بیوفیلم بر روی مدیاهای پلی اتیلنی استفاده گردید. از نمونه های مختلف آب های جاری و نیز پساب های تصفیه شده از تصفیه خانه های صنعتی برای تلقیح این راکتور استفاده گردید. انواعی از باکتری های نیترات زدا از روی بیوفیلم مدیای پلی اتیلنی با استفاده از محیط کشت اختصاصی جداسازی گردید. در این مقاله استفاده از انواع راکتورهای زیستی نظیر راکتور بستر سیال و راکتور حاوی مدیای متحرک دارای باکتری های هتروتروف احیا کننده نیترات، بعنوان راهکاری آسان برای تصفیه نیترات موجود در آب ارائه گردیده است. در بیشتر این سامانه های زیستی از یک منبع دهنده الکترون نظیر استات استفاده شده است. در این مقاله سوابق استفاده از فناوری حذف زیستی نیترات در مقیاس صنعتی با استفاده از راکتور بیوفیلمی بستر متحرک (MBBR)، ثابت (Fixed Bed Reactor) و کربن گرانولی برای بهره مندی از پتانسیل باکتری های هتروتروف احیا کننده نیترات، جهت تصفیه آب حاوی نیترات ارائه شده است.
کلیدواژه ها:
باکتری های دنیتریفایر ، آب حاوی نیترات ، راکتور بیوفیلمی بستر متحرک (MBBR) ، راکتور بستر ثابت (Fixed Bed Reactor) ، راکتور بستر کربن گرانولی.
نویسندگان
عباس فرازمند
استادیار، پژوهشکده زیست فناوری، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران، تهران، ایران