بررسی ژن های PR در مقاومت به شانکر اروپایی درختان سیب در راستای کاهش آلاینده های زیستی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 82

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

GIICONF02_055

تاریخ نمایه سازی: 15 بهمن 1403

چکیده مقاله:

آلودگی محیط زیست پدیده ای است که سالیان دراز زندگی انسان ها را تحت تاثیر قرار داده است. یکی از این عوامل استفاده بی رویه از قارچ کش های شیمیایی می باشد. در این میان بیماری شانکر درختان میوه در سیب با عامل بیماری زای Neonectria ditissima در بسیاری از کشورها به عنوان یک مشکل جدی اقتصادی مطرح است. امکان کنترل شیمیایی و بیولوژیکی محدود است وحذف درختان بیمار و آلوده پر زحمت و هزینه بر می باشد. در حال حاضر هیچ راهی برای از بین بردن قارچ از درختان آلوده وجود ندارد و دانش ما از روند آلودگی محدود است. این تحقیق به منظور بررسی الگوی بیان ژن های PR به این عامل بیماری زا در سیب انجام شد. رقم نیمه مقاوم سیب با سوسپانسیون قارچ تلقیح داده شد و نمونه های شاهد و تلقیح داده شده برای استخراج RNA مورد استفاده قرار گرفتند. سپس نمونه ها توالییابی شدند. بعد ازکنترل کیفیت داده ها، خوانش ها با ژنوم مرجع سیب نقشه یابی شدند و نرمال سازی و تجزیه و تحلیل ژن های با بیان متفاوت انجام شد. نتایج نشان داد ژن های مرتبط با پاتوژنز (PRs) در طی فرآیند مقاومت به عامل بیماری زا فعال شدند. به طوریکه BAK۱ ژن کد کننده پروتئین کیناز اختصاصی سرین/ترئونین (Leu-rich receptor serine/threonine protein kinase) افزایش بیان نشان داد. ژن BAK۱ یک ژن پیش از مرگ سلولی است و در سیستم دفاعی گیاهان می تواند دارای اهمیت باشد. همچنین ژن Bet v ۱ افزایش بیان داشت. این ژن متعلق به خانواده پروتئین های مرتبط با بیماری زایی (PR-۱۰) در گیاهان دو لپه ای است. این نتایج می تواند درک بهتر از تعامل بین میزبان و پاتوژن در جهت بهبود استراتژی های مدیریت به کار گرفته شود و درنهایت منجر به حداقل رساندن میزان استفاده از مواد شیمیایی خواهد شد، که این موضوع اهمیت شایانی در کمک به کاهش آلاینده های محیطی می شود.

نویسندگان

مرجان قاسم خانی

استادیار، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان ایران

صبا رحیمی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

الهه شریفی عراقی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج