مقایسه ظرفیت ظرفیت عملکردی دختران نابالغ ۹ تا ۱۲ سال

پیشینه و اهداف: مهارت های حرکتی و آمادگی جسمانی در کودکی بر توانایی افراد در کسب مهارت های ورزشی در بزرگسالی تاثیر گذار است. معمولا با افزایش سن کودکان، مهارت های حرکتی و آمادگی جسمانی که اساس سواد حرکتی هستند، بهبود می یابند. علاوه بر این، محیط و فرصت شرکت در بازی ها و ورزش ها از عوامل موثر بر افزایش سواد حرکتی کودکان است. از آنجایی که تحقیقات در زمینه افزایش سن و ظرفیت عملکردی کودکان در ایران محدود می باشد، هدف از پژوهش حاضر مقایسه ظرفیت عملکردی دختران نابالغ ۹ تا ۱۲ سال است. روش ها: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است و به صورت میدانی انجام شد. در این پژوهش ۲۰۴ دانش آموز (۹ تا ۱۲ ساله) به صورت داوطلبانه از دبستان شهدای تقی زاده شهرستان کهریزک تهران در مطالعه شرکت کردند. مهارت های مربوط به آمادگی حرکتی (آزمون پرتاب و دریافت توپ تنیس، آزمون تعادلی با چشمان بسته، آزمون تعادلی راه رفتن روی خط صاف، آزمون دوی چابکی ۹×۴ متر و آزمون تعادلی لی لی در مسیر زیگزاگ) و آمادگی جسمانی (آزمون پلانک و آزمون V) و شاخص های آنتروپومتریک (قد، وزن و BMI) اندازه گیری  شد (طرح پایش آمادگی کودکان: طرح پاک). به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. همچنین برای مقایسه بین گروهی از آزمون تعقیبی شفه استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل واریانس تک متغیره نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه های سنی ۹ تا ۱۲ سال در شاخص های قد، وزن، لی لی رفتن و پرتاب کردن وجود داشت (P<۰/۰۵)، در واقع سن تاثیر معناداری بر متغیرهای لی لی و پرتاب کردن داشت. اما در گروه های سنی تفاوت معنی داری در سایر متغیرها مشاهده نشد.نتیجه گیری: گروه های سنی معمولا در آموزش و ورزش به منظور ایجاد فرصت های عادلانه و برابر اجرا می شوند. از آنجایی که باید به همه کودکان فرصت های برابر برای مشارکت موفقیت آمیز در تربیت بدنی و ورزش داده شود، معلمان تربیت بدنی و مربیان باید در مورد پیامدهای تاثیر سن آموزش ببینند و در آزمون های مربوط به آمادگی جسمانی و مهارت های حرکتی به تاثیر سن و تفاوت های فردی بر شاخص های مذکور آگاهی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

رشد ، ظرفیت عملکردی ، کودکان دختر نابالغ ۹ تا ۱۲ سال