بررسی رابطه بین میزان درد و ناتوانی گردنی با فعالیت عضلات ناحیه گردنی در دانش آموزان دختر مبتلا به پاسچر سر به جلو

پیشینه و اهداف: پاسچر سر به جلو یکی از ناهنجاری های شایع در میان دانش آموزان است و میتواند منجر به گردن درد قابل توجهی شود. این پاسچر به دلیل وضعیت نادرست بدن و نشستن های طولانی مدت به ویژه در دانش اموزان میتواند منجر به تغییرات پاتولوژیک در فعالیت عضلات ناحیه گردن شود. هدف اصلی این پژوهش حاضر بررسی رابطه بین میزان درد و ناتوانی عملکردی گردنی با فعالیت عضلات سطحی ناحیه گردن در دانش آموزان دختر مبتلا به ناهنجاری سر به جلو است. روش ها: ۵۰ دانش آموز دختر مبتلا به پاسچر سر به جلو در رده سنی ۱۲ تا ۱۸ سال جهت شرکت در تحقیق انتخاب شدند. از الکترومیوگرافی سطحی جهت ثبت فعالیت عضلات سطحی شامل عضلات تراپزیوس فوقانی و استرنوکلیدوماستوئید استفاده شد. پرسشنامه VAS جهت ارزیابی میزان درد و پرسشنامه ناتوانی گردنی جهت سنجش ناتوانی عملکردی استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه ۲۳ نرم افزار spss  و از روش همبستگی پیرسون جهت تعین رابطه درد و ناتوانی عملکردی گردنی با میزان فعالیت عضلات استفاده گردید و سطح معناداری ۰.۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین فعالیت عضلات سطحی گردنی با میزان درد و ناتوانی عملکردی گردنی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (p≤۰.۰۵).نتیجه گیری:  نتیجه این مطالعه نشان داد که اصلاح وضعیت سر به جلو و تقویت عضلات سطحی گردنی منجر به کاهش درد و بهبود عملکرد دانش آموزان مبتلا به این عارضه میگردد. پیشنهاد میشود که در برنامه توانبخشی واصلاحی توجه ویژه ای به کاهش بیش فعالی عضلات گلوبال و تقویت عضلات لوکال گردد.

کلیدواژه ها:

پاسچر سر به جلو ، درد ، ناتوانی گردنی ، عضلات گلوبال