حق دسترسی به اطلاعات در فضای سایبری در حقوق ایران

محیط سایبریا محیط مجازی مفهومی است که اخیرا از سوی حقوقدانان مورد توجه قرار گرفته است . از ابتدای ورد فضای سایبر به زندگی انسان ، قانونگذاری در حیطه دسترسی به اطلاعات ، چالش جدی بوده است ، به طوری که حق دسترسی به اطلاعات به یکی از موضوعات مورد بحث در فضای مجازی تبدیل شده است . حق دسترسی به اطلاعات حق اخلاقی و نیز قانونی یا حقوقی است . هدف از انجام پژوهش حاضر حق دسترسی به اطلاعات در فضای سایبری در حقوق ایران است . روش پژوهش از جهت هدف کاربردی، از جهت شیوه تجزیه و تحلیل ، روش انجام ، از نوع توصیفی و از جهت نوع پژوهش کیفی محسوب می شود. استفاده از تجربیات کشورهای پیشرو در عرصه این قانون و بازنگری مواد قانون راهکار مناسبی برای حل این مشکلات باشد و می توان امیدوار بود که وجود این قانون درهای تازه ای به سوی گشسترش فرهنگ شفافیت و نظارت باز کند، زیرا حق دسترسی به اطلاعات و اندیشه هایکی از حقوق بنیادی بشر است که در همه اسناد بین المللی مورد توجه قرار گرفته است . قانون دسترسی آزاد به اطلاعات در حقوق ایران ، به شهروندان این امکان را می دهد که به اطلاعاتی که در اختیار نهادهای دولتی ، عمومی و خصوصی است دسترسی یابند. با وجود آن که وضع قانون و تصویب آیین نامه های اجرایی برای حمایت از آزادی اطلاعات لازم است ، اما کافی نیست . برای حمایت کارآمد و اجرایی شدن ، تمهیدات مقدماتی و پایبندی به لوازم آن ضروری است به این ترتیب که عناصر تشکیل دهنده اطلاعات ، در معنای موسع مورد توجه قرار گیرند و دسترسی به اطلاعات تسهیل و اجرا شود.

کلیدواژه ها:

فضای سایبر ، حق دسترسی به اطلاعات ، حقوق ایران ، قانون گذاری