ریاکاری آموزشی :یک نگاه نو به چالش های مدارس ایران با رویکرد نظری

در فرآیند کسب مشروعیت و تطابق با محیط سازمانی ، ممکن است تضادها و اختلافاتی بین بیانیه ها و عمل کردهای واقعی به وجود آید و این روابط پارادوکسیکال می تواند زمینه ساز رفتارهای سازمانی شود که به آن ریاکاری سازمانی گفته می شود. در نهادهای آموزشی ، ریاکاری به معنای ناسازگاری بین ارزشها، منافع ، نظرات و اقدامات فردی در مدارس است که بر رفتار افراد تاثیر می گذارد. می توان نتیجه گرفت که ریاکاری در مدارس زمانی مشاهده می شود که تصمیمات به راحتی بیان می شود اما به درستی اجرا نمی شود .یکی از مکانیزمهایی که می تواند برای از بین بردن نتایج منفی ریاکاری سازمانی در مدارس استفاده شود، تضمین انسجام سازمانی است . برای تحقق انسجام سازمانی ، انتظار می رود که مدیران مدارس و سایر کارکنان به وعدههای خود پایبند بوده، ارزشهای پذیرفته شده را در عمل درونی کرده و در تمام فرآیندهای آموزشی و اداری ، اصول اخلاقی را نادیده نگیرند. تعداد محدود مطالعات نظری و تجربی که پارامترهای تحت تاثیر ریاکاری سازمانی و نتایج آن را در مدارس بررسی کردهاند، سبب شده تا مطالعه این اصطلاح دشوار باشد. علاوه بر این ، مطالعات مربوط به چگونگی مقابله با ریاکاری سازمانی در مدارس، از نظر تاثیرگذاری بر ادبیات نظری ، محدود به نظر می رسد. بنابراین ، مطالعه حاضر به دنبال ارزیابی نظری ریاکاری سازمانی و انسجام سازمانی ، به عنوان مخالف ریاکاری ، و ارائه برخی استنتاجات بر اساس مدارس ایران است . در این مطالعه ، ریاکاری سازمانی و انسجام در بستر ایرانی مورد بحث قرار گرفته و توصیه هایی برای از بین بردن نتایج منفی ریاکاری سازمانی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

ریاکاری سازمانی ، انسجام سازمانی ، سازمانهای آموزشی ، رفتارهای ریاکارانه