آسیب شناسی کولبری و قاچاق کالا در پرتو قانون ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی

مناطق مرزی جزو مناطق حساس و شکننده هر کشوری محسوب می شوند که به دلیل شرایط منحصربه فردی همچون دوری از مرکز و انزوا گرایی با معضلاتی ازجمله بیکاری ، عدم اشتغال و عدم دسترسی به تامین نیازهای اولیه روبرو هستند. ازجمله این مشکلات کولبری است که به عنوان یکی از شیوههای معیشت و سبک خاص زندگی است . کولبران فقط به دلیل نبود کمترین فرصت شغلی ، به این کار پرخطر روی آورده اند. زمانی که شغلی به رسمیت شناخته شود و شغل رسمی عنوان گردد، مقابله نمودن در برابر آن شغل ازنظر قانونی سخت است . ازآنجایی که کولبری شغل رسمی نیست و رسمیت نیافته ،قطعا جلوگیری از فعالیت کولبران در مرزها به روشهای مختلف میسر می گردد. از طرفی بحث قاچاق کالا نیز به میان می آید. این مقاله با روش کتابخانه ای (توصیفی _ تحلیلی )، درصدد پاسخ به این سوال اساسی است که کولبری چه تفاوتی با قاچاق کالا دارد؟ نتایج به دست آمده حاکی از این است که کولبری مقوله ای جدا از قاچاق کالاست . هرچند که مفهوم کولبری در نظام حقوقی ایران ماهیتی غریب داشته و بسیاری آن را قاچاق کالا می دانند. درحالی که اگر بیکاری و عدم دسترسی به تامین نیازهای اولیه بر کولبران غلبه نمی شد، آنها به این کار روی نمی آوردند. مفهوم قاچاق کالا بسیار وسیع بوده و در نظام قضائی ایران، جرمانگاری شده است . در این مقاله بحث پیشگیری و مقابله با این پدید ه بررسی شده است . قاچاق کالا موجب کاهش تولیدات داخلی و درنتیجه افزایش میزان بیکاری می شود و همچنین موجب کاهش انگیزه سرمایه گذاری مولد اقتصادی می گردد که درنتیجه سرمایه به جای این که در امور مولد اقتصادی به کار افتد و باعث تولید و اشتغال شود، به سوی قاچاق منحرف می شود. ازاین رو معضلات فراوانی در اجتماع ایجاد نموده که باعث ناامنی در زمینه های اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

کولبری ، قاچاق کالا ، مناطق مرزی ، قانون ساماندهی و نظارت بر تجارت مرزی .