مقایسه اثر بخشی تمرینات تقویتی چهار سر ران و لیزر درمانی بر کاهش درد و شاخص های عملکردی در افراد مبتلا به پارگی محیطی acl mcl

در تحقیق حاضر سعی شده است دو روش تمرینی استفاده از لیزر درمانی به همراه تمرین تقویتی کوادری سپس ، تمرین قدرتی و استفاده از لیزر درمانی میزان قدرت عضله ی چهار سر رانی در افراد افراد مبتلا به پارگی acl mcl را مورد مقایسه قرار دهد . آزمودنی ها ورزشکارانی بودند با دامنه ی سنی ۱۸ تا ۳۴ سال که از آخرین آسیب اندام تحتانی آنها بین ۲ تا ۶ ماه گذشته بود و در هیچ برنامه ی تمرینی قدرتی دیگری شرکت نمی کردند، این افراد به صورت داوطلبانه در ۳ گروه الف ) گروه کنترل، گروه ب : تمرین تقویتی کوادریسپس و گروه ج :فقط استفاده از لیزر درمانی قرار گرفتند. رکوردگیری ها در ۳ مرحله مربوط به مراحل قبل از اجرا، بلافاصله بعد از اجرای برنامه ی تمرینی و ۲ هفته بعد از پایان برنامه ی تمرینی بود. گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون از نظر قدرت عضلانی بعد از ۲ هفته بی تمرینی ماندگاری قدرت بدست آمده مورد اندازه گیری قرار گرفتند. سپس دادههای به دست آمده از سه گروه، در پیش آزمون و پس آزمون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. سپس برای آزمون فرضیه ها در بین گروهها در این تحقیق ، از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. همچنین برای بررسی معنی داری شاخص ها از پیش آزمون تا پس آزمون از آزمون t وابسته و تی مستقل استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تقویت کوادریسپس در مقایسه با استفاده از لیزر درمانی برای افزایش قدرت کوتاه مدت در ورزشکاران برتری دارد اگرچه ماندگاری قدرت در گروه تمرین تقویت کوادریسپس بیشتر بود و لیزر درمانی به تنهایی نمی تواند تاثیر زیادی در افزایش قدرت در ورزشکاران در مقایسه با ورزش ارادی داشته باشد و در شرایطی که ورزشکار برای انجام ورزش ارادی محدودیتی نداشته باشد ورزش ارادی توصیه می شود.