واسطه گری خودگسستگی در نوجوانان در رابطه بین فرایندهای خانواده و رفتارهای غیرمولد تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودگسستگی در نوجوانان بین فرایندهای خانواده و رفتارهای غیرمولد تحصیلی انجام شد. نمونه آماری شامل ۲۶۱ نفر (۱۱۷ پسر و ۱۴۴ دختر) از دانش آموزان دوره دوم متوسطه در شهر شیراز بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های فرایندهای خانواده (Samani, ۲۰۰۸)، خودگسستگی (Sadeghzadeh, ۲۰۰۶) و رفتارهای غیرمولد تحصیلی (Rimkus, ۲۰۱۲) را تکمیل کردند. نتایج بررسی مدل با روش مدل یابی معادلات ساختاری و بررسی واسطه گری با تکنیک بوت استراپ در نسخه ۲۱ نرم افزار ایموس نشان داد خودگسستگی نمی تواند نقش واسطه ای بین فرایندهای خانواده و رفتارهای غیرمولد تحصیلی داشته باشد اما وقتی انواع خود (خود واقعی، خود بایسته و خود ایده آل) به عنوان متغیر واسطه استفاده شد فرایندهای خانواده با واسطه گری خود واقعی و خود بایسته رفتارهای غیرمولد تحصیلی را کاهش داده است، بدین صورت که مهارت های ارتباطی، تصمیم گیری و حل مسئله و باورهای مذهبی از طریق افزایش خود واقعی اثر منفی بر رفتارهای غیرمولد تحصیلی داشتند. همچنین، دو فرایند تصمیم گیری و حل مسئله و باورهای مذهبی از طریق افزایش خود بایسته دارای اثر منفی بر رفتارهای غیرمولد تحصیلی بودند. نتایج نشان داد فرایندهای خانواده به اعضا کمک می کند تا در مورد خود به اطلاعات واقعی بیشتری دست یابند و نیز از این که چگونه باید باشند، آگاه شوند در نتیجه با توجه به توانمندی های خود و بایدهای اجتماعی، رفتارهای غیرمولد تحصیلی در آنان کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

فرایندهای خانواده ، خودگسستگی ، رفتارهای غیرمولد تحصیلی