تحلیل اجمالی ماده ۱۹ اعلامیه حقوق بشر؛ آزادی عقیده و بیان از منظر ایران و حقوق بشر

آزادی عقیده و بیان از جمله حقوق بنیادی انسان هاست که در بسیاری از میثاق ها و اعلامیه های بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. این حقوق به انسان ها این امکان را می دهد که افکار و دیدگاه های خود را بدون ترس از مجازات و سرزنش ابراز کنند، با دیگران به تبادل نظر پرداخته و در فرآیندهای اجتماعی و سیاسی مشارکت کنند. هدف اصلی این پژوهش تحلیل آزادی عقیده و بیان از منظر نظام حقوقی ایران و حقوق بشر است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی_تحلیلی است و از طریق مراجعه به منابع مختلف، با استفاده از ابزار فیش برداری، مطالب مرتبط را جمع آوری و سپس به توصیف و تبیین موضوع پرداخته است. یافته ها: در پژوهش حاضر به تفکیک حق بودن و حق داشتن اشاره شده که اولی به ارزش ها و اخلاق مربوط است و دومی به حقوق قانونی و حمایت قضائی. مفهوم مدرن حقوق بشر بر اساس برابری و آزادی انسان ها، بدون توجه به جنس، مذهب یا نژاد است. آزادی عقیده و بیان به عنوان یکی از اصول اساسی حقوق بشر، در اسناد بین المللی و اسلام به رسمیت شناخته شده است، به گونه ای که در اصل ۲۳ قانون اساسی ایران نیز آمده است: تفتیش عقاید ممنوع است. همچنین، بر اساس تصمیمات دادگاه های بین المللی، دولت ها باید از محدود کردن آزادی بیان، به ویژه انتقاد از مقامات سیاسی، خودداری کنند.

کلیدواژه ها:

آزادی بیان ، عقیده ، اعلامیه حقوق بشر ، ایران ، حقوق اساسی