بررسی تاثیر موقعیت مکانی تونل های حفر شده به روش اتریشی بر روی نشست سازه های مجاور

جابجایی زمین از مسایل اجتناب ناپذیر در حفاری ها، ساخت تونل ها و فضاهای زیرزمینی در نزدیکی سطح زمین می باشد. حفرتونل در هر عمقی از خاک منجر به تغییر سیستم توزیع تنشها و رها شدن تنش های برجا و نشست سطح زمین می شود که این مسئله به نوبه خود در مورد تونل هایکم عمق حفرشده در مناطق شهری )به ویژه هنگام عبور از مجاورت مناطق مسکونی( از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین اطلاع از نحوه رفتار تونل و نشست های ناشی از حفر آن )جهت جلوگیری از آسیب به سازه ها و تاسیسات مجاور( از الزامات طراحی ای ن ن و س ازه های زیرسطوی می باشد. با توجه به ماهیت سه بعدی حفر تونل، برای ارزیابی دقیق نشست ها و تنش های ایجاد شده در اطراف تونل )به خصوص تونل های سطوی(، استفاده از مدل های سه بعدی اجتناب ناپذیرمی نماید. در توقیق حاضر با مدل سازی سه بعدی سازه و تونل، اثر موقعیت مکانی تونل بر روی نشست سازه های مجاور، در اثر حفر تونل به روش اتریشی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که وجود سازه در فوا صل بیش از دو برابر قطر تونل، تاثیر قابل معحظه ای بر روی نشست نداشته و می توان شرایط را معادل وضعیت بدون سازه تلقی نمود

کلیدواژه ها:

حفر تونل ، روش اتریشی ، نشست های قائم و افقی ، مدلسازی سه بعدی ، معیار مورکولمب