نمک زدایی از آبهای ژرف منطقه سیستان با هدف تولید آب شیرین و تخلیه مایع صفر

جهت به حداقل رساندن کمبود آب باید از بروز مشکلات آینده جلوگیری شود و منابع موجود، به صورت دقیق ، منطقی و پایدار مدیریت شوند. در طول زمان انسانها تا حد امکان از آبهای سطحی و آبهای کم عمق استفاده کردهاند . ولی با ازدیاد جمعیت و گسترش جوامع بشری و تغییر الگوی مصرف، ذخائر این آبها دیگر پاسخگوی نیاز بشر نیست و موجب کاهش منابع سطحی و زیرزمینی شده است . تداوم این روند می تواند آسیب های جدی برای محیط زیست در برداشته باشد. آبهای ژرف را می توان ذخائر استراتژیک آبی دانست که با مدیریت صحیح می توان از آنها برای گذر از دورههای کم آبی استفاده کرد. روشهای متفاوت نمک زدایی از آبهای نامتعارف از جمله آبهای ژرف در این مقاله گنجانده شد. آب استحصال شده از آبهای ژرف معمولا دمایی بالاتر از ۷۰ درجه سلسیوس دارند که این آب با دمای بالا را می توان از طریق تقطیر غشایی نمک زدایی کرد و مدیریت انرژی داشت . در فرآیند نمک زدایی علاوه بر تولید آب شیرین پسابی شور و غلیظ تولید می شود. اثرات زیست محیطی تخلیه ی پساب، اخرای باعث اتخاذ یک رویکرد مدیریتی جدید شده است . به طوری که رویه های مدیریتی از دفع به سمت استفاده و بازیاب ی منابع تغییر پیدا کرده است . پساب جدا از اینکه منبع آب شیرین است ، می تواند منبع نمک ، مواد معدنی و فلزات باشد. سیستم های تخلیه مایع حداقل (MLD) و تخلیه مایع صفر (ZLD) را می توان برای تصفیه و بازیاب ی منابع ارزشمند به کار برد.

کلیدواژه ها:

آب ژرف ، نمک زدایی ، مدیریت آب و انرژی ، پساب ، تخلیه مایع صفر ، محیط زیست