همبستگی اروپایی و «جنبش آزاد نیروی کار»در طول همه گیری: افشای تضادها

مقررات COVID-۱۹ که در سال ۲۰۲۰ در کشورهای عضو اتحادیه اروپا معرفی شد، محدودیت های جدی برای حرکت آزاد افراد، به ویژه کارگران، به همراه داشت. این مسئله باعث ایجاد شکاف در تامین کارگران شد و نگرانی هایی در مورد کمبود مواد غذایی در غرب به وجود آورد. دولت های چندین کشور عضو اتحادیه اروپا مقرراتی را وضع کردند تا کارگران را از محدودیت ها مستثنی کرده و سفر آنها از اروپای شرقی را تسهیل کنند. در این مطالعه، ما بر واکنش های اتحادیه اروپا به بحران COVID-۱۹ در رابطه با کمبود نیروی کار در صنعت غذا و واکنش های آلمان و بریتانیا تمرکز می کنیم. نخست، با استناد به اشمیت (۲۰۲۰) و ولف و لادی (۲۰۲۰)، ما استدلال می کنیم که بحران COVID-۱۹ اتحادیه اروپا را در حالت اضطراری دائمی قرار داد که واکنش سریع برای تسهیل حرکت نیروی کار با اولویت کمتر بر هماهنگی حقوق اجتماعی را امکان پذیر کرد. دوم، بحران مسائل مربوط به شرایط کاری، از جمله مسکن و بهداشت را آشکار کرد. سوم، تفاوت های بین واکنش های آلمان و بریتانیا با روندهای موجود در هر دو کشور سازگار بود. در حالی که تاکید سنتی بر شرایط کاری با کیفیت باعث شد که دولت آلمان تغییرات مقرراتی را آغاز کند، اقدامات کوچک مقیاس در بریتانیا به سمت حفظ جریان مهاجران کارگر متمرکز بود، نه تضمین شرایط کاری مناسب.

کلیدواژه ها:

COVID-۱۹ ، تحرک نیروی کار ، صنعت غذا ، اتحادیه اروپا ، بریتانیا ، آلمان ، اروپای شرقی