نقش فرسودگی شغلی بر عملکرد کارکنان در سازمان های عمومی (شهرداری ها)

مسائل و مشکلاتی که امروزه در سازمان ها و نهادها وجود دارد به علت عدم شناخت برخی از مدیران از رفتار سازمانی است، به همین دلیل مرتکب اشتباهات فراوانی همچون؛ کوتاهی در تفویض اختیار، برخورد شخصی با مسائل، سهل انگاری در جا انداختن شاخص ها، فراموش کردن تقدیر و تشکر، کوتاهی در انگیزه آفرینی، برخورد یکسان با همه کارکنان، کوتاهی در کسب اطلاعات، کوتاهی در اثبات تعهد و کوتاهی در طرح ریزی فعالیت ها می گردند. به منظور مرتفع کردن چنین ایراداتی سازمان ها نیاز به مدیرانی دارند که نوآور و خلاق باشند و به منظور دستیابی به آن در زمینه های دانش سازمانی، دانش سیستمی و همچنین دانش گروهی از قابلیت های لازم برخوردار باشند. مدیران باید کارکنان را باارزش ترین سرمایه سازمان قلمداد کرده و از طریق شایسته سالاری و ایجاد توانایی و قابلیت های شغلی امور سازمانی را در سطحی مطلوب انجام دهند. مدیران موفق و شایسته با ایجاد رفتارهای مثبت در سازمان، انگیزه های کارکنان را برای عملکرد مطلوب افزایش داده و امکانات رشد و پیشرفت را برای آن ها فراهم می نماید. از سوی دیگر مدیران ناکارآمد با ایجاد شرایطی معکوس و با رفتارهای منفی کارکنان را در مسیری مخرب و ناکارآمد قرار می دهند که سلامتی آن ها را به خطر انداخته و به لحاظ روحی و روانی دچار اختلال می گردند. یکی از متغیرهای مهم در رفتار سازمانی، فرسودگی شغلی است که در اثر استرس بالا در محیط کاری به دلیل حجم بالای فعالیت ها و نگرش منفی به محیط کار ایجاد می شود. وجوه مهم فرسودگی شامل؛ فرسودگی جسمانی، عاطفی و روانی است که منجر به کناره گیری اجتماعی و کاهش عملکرد در محیط کار می گردد. در پژوهش حاضر ضمن مرور مطالعات انجام شده به روش توصیفی-تحلیلی، فرسودگی شغلی از دیدگاه صاحب نظران از جنبه های مختلف به ویژه در سازمان های عمومی موردمطالعه قرارگرفته و در پایان راهکارهایی برای مقابله با آن ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

رفتار سازمانی ، فرسودگی شغلی ، سازمان های عمومی