بررسی جنسیت به عنوان یکی از الزامات پیشگیری جنایات جنگی : با تکیه بر قانون منازعات مسلحانه

قانون منازعات مسلحانه یک شاخه قانونی ذاتی مردانه بر اساس حقوق بین الملل است. این قانون که در موقعیت های درگیری مسلحانه، زمینه ای که به طور معمول با مردان مرتبط است، اعمال می شود، و چنین اهدافی را دنبال می کند: (الف) قوانینی را برای انجام جنگ تعیین می کند، (ب) حمایت قانونی را برای کسانی که فعالانه در درگیری شرکت نمی کنند تضمین می کند . چندین مقررات قانونی متمایز وجود دارد که دولت ها را ملزم می کند تا اقداماتی را از قبل انجام دهند، یعنی اقدامات پیشگیرانه، که در آن هدف جلوگیری از نقض (از جمله نقض شدید) قانون درگیری های مسلحانه در صورت وقوع درگیری های مسلحانه است. هدف این مقاله بررسی این است که تفسیر فمینیستی از الزام به جلوگیری از جنایات جنگی چه بینش هایی را می تواند ارائه دهد. این تحلیل افکاری را از نظریه حقوقی فمینیستی به قانون درگیری مسلحانه به عنوان یک رژیم حقوقی پیشگیرانه اعمال می کند. علاوه بر این، با توجه به ویژگی های پیشگیرانه، بحث شده است که چگونه دیدگاه های جنسیتی می تواند به طور هدفمند در آموزش و آموزش برای جمعیت غیر نظامی و برای اعضای نیروهای مسلح گنجانده شود. در این پژوهش بحث شده است که برای اطمینان از اینکه از جنایات جنگی به درستی پیشگیری می شود، یک تفسیر دقیق به جنسیت از قانون لازم است. این باید شامل جنایات جنگی غیر از اعمال خشونت جنسی باشد، زیرا مسلما تاثیر جنایات جنگی خاص، مانند تخریب بی رویه خانه ها و تخریب معیشت، ممکن است تاثیر شدیدی بر زنان داشته باشد که توسط ادراکات مردانه سلطه جو پنهان شده است. بنابراین، مکانیسم های خاصی که حساسیت جنسیتی را ممکن می سازد، باید از قبل ایجاد شود تا یک دولت به طور کامل به تعهدات خود برای جلوگیری از همه جنایات جنگی عمل کند.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل ، دادگاه کیفری بین المللی ، قانون منازعات مسلحانه ، خشونت جنسی ، جنایات جنگی