اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر انگیزش شغلی و تاب آوری مدیران مدارس ابتدایی شهرستان گلبهار

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش شناختی رفتاری بر انگیزش شغلی و تاب آوری مدیران مدارس ابتدایی شهرستان گلبهار است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مدیران مدارس ابتدایی شهرستان گلبهار در سال ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ بوده که روش نمونه گیری در دسترس و تعداد، ۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش ما را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور کاملا تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش شناختی رفتاری را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل: مقیاس تاب آوری کونور و دیودیسون(۲۰۰۳) و پرسشنامه انگیزش شغلی بخشی و همکارانش (۱۳۸۳) بود. به منظور تحلیل داده های این پژوهش از روش های فراوانی، انحراف معیار، میانگین و آزمون کوواریانس استفاده شده است. داده های آماری را با کمک روش های آماری و نرم افزار SPSS-۲۶ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت که نتایج حاکی از آن بود که اجرای برنامه آموزش شناختی رفتاری در مدیران مدارس ابتدایی شهرستان گلبهار یک روش مناسب برای افزایش انگیزش شغلی و تاب آوری است. نتایج حاکی از آن بود که آموزش شناختی رفتاری پیش بینی کننده انگیزش شغلی و تاب آوری را به طور معناداری افزایش داد. همچنین انگیزش شغلی و تاب آوری رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی رفتاری ، تاب آوری ، انگیزش شغلی ، مدیران مدارس ابتدایی