نواحی بهبود کسب و کار به عنوان رهیافتی نوین در جهت برنامه ریزی و تجدید حیات مراکز شهر (مطالعه موردی: محله نازی آباد تهران)

دستیابی به مراکز شهری سرزنده و پویا و تسری این پویایی در راستای تحول مستمر و ارتقای کیفیت مکان را می بایست یکی از مهم ترین مسائل شهری در مراکز شهری ایران قلمداد نمود. این مراکز از حیث مداخله در دو وضعیت قرار می گیرند؛ اول مراکز شهری که در گذر زمان به دلایل مختلف اقتصادی، عملکردی و فضایی از پویایی اقتصادی آن ها کاسته شده و دوم مراکز شهری که پویایی عملکردی آن ها به ارتقای کیفیت مکان منجر نشده است. گذار از این مراکز و دستیابی به مراکز فعال و سرزنده، نیازمند تغییر در رویکردهای کنونی و حرکت به سمت رهیافت «نواحی بهبود کسب و کار» است. هدف این مقاله معرفی ناحیه بهبود کسب و کار نازی آباد و شناسایی ابعاد، مولفه ها و شاخص های تاثیرگذار بر این موضوع است. پس از گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه، از روش های تحلیل عاملی تاییدی برای تبیین روابط بین متغیرهای آشکار و پنهان و تحلیل مسیر برای تبیین روابط بین متغیرهای پنهان بایکدیگر استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد ایجاد ناحیه بهبود کسب و کار نازی آباد به ترتیب متاثر از بعد اجتماعی، اقتصادی، حمل و نقل و دسترسی و سپس کالبدی، کاربری و محیطی است. در سطح بعدی برای ایجاد یک ناحیه بهبود کسب و کار فعال در محله نازی آباد می بایست بر توسعه تجارت محلی، افزایش مشارکت اجتماعی، تامین امنیت و تامین مالی پروژه متمرکز شد.

کلیدواژه ها:

تجدید حیات ، محله نازی آباد تهران ، مدل سازی معادلات ساختاری ، مراکز شهر ، نواحی بهبود کسب و کار (BID).