اثر بازی درمانی تراپلی بر اضطراب جدایی دانش آموزان دختر دبستانی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: کودکان در سن مدرسه به دلیل دور شدن از خانواده با اختلال اضطراب جدایی روبرو می شوند. از روش های درمان، بازی درمانی به روش تراپلی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر بازی درمانی تراپلی بر اضطراب جدایی دانش آموزان دختر دبستانی انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۶۰ دانش آموز دختر دبستانی شهرستان علی آباد کتول در دو گروه ۳۰ نفری کنترل (میانگین سنی ۸.۶۹±۰.۷۱ سال) و مداخله (میانگین سنی ۸.۹±۰.۸۵ سال) در سال ۱۴۰۲ انجام شد. در پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه اضطراب جدایی Hahn و همکاران (نسخه والدین، ۲۰۰۳) برای سنجش اضطراب جدایی استفاده شد. مداخله ای روی گروه کنترل صورت نگرفت. در گروه مداخله ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای به مدت ۱۰ روز بازی درمانی به روش تراپلی همراه با مادر اجرا شد. یافته ها: میانگین نمره کل اضطراب جدایی پیش آزمون در گروه مداخله ۸۲.۲±۹.۲۷ و در گروه کنترل ۸۳.۵۳±۸.۸ تعیین شد که این تفاوت از نظر آماری معنی داری نبود. همچنین نمرات ابعاد اضطراب جدایی پیش آزمون دو گروه کنترل و مداخله تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میانگین نمره کل اضطراب جدایی پس آزمون در گروه مداخله ۷۸.۳۶±۷.۸۷ و در گروه کنترل ۸۴.۰۳±۹.۰۱ تعیین شد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵). قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله اختلاف آماری معنی داری در همه ابعاد اضطراب جدایی (P<۰.۰۵) به جز فراوانی حوادث مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بازی درمانی تراپلی در دختران دبستانی باعث بهبود اضطراب جدایی می گردد.

کلیدواژه ها:

Play Therapy ، Separation Anxiety ، Child ، بازی درمانی تراپلی ، اضطراب جدایی ، کودک