ارزیابی تحولات سطح آب و پوشش گیاهی در حوضه دریاچه ارومیه بر پایه داده های سنجش از دوری (۱۹۹۳ و ۲۰۲۳)

در مطالعه حاضر، تغییرات کاربری اراضی به عنوان یکی از مهم ترین جنبه های مدیریت منابع طبیعی و بررسی تحولات محیطی در حوضه دریاچه ارومیه مورد تحلیل قرار گرفت. به منظور ارزیابی این تغییرات، از قابلیت های تکنیک های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. داده های به کار رفته شامل تصاویر ماهواره ای لندست (OLI-TIRS, TM) در بازه زمانی ۱۹۹۳ تا ۲۰۲۳ می باشد. تحلیل سری زمانی این تصاویر نشان دهنده تغییرات چشمگیر در دو نوع پوشش اراضی مرتعی و مناطق آبی است. نتایج حاکی از کاهش قابل توجه مساحت دریاچه ارومیه است؛ به طوری که مساحت آن از ۵۶۱۴ کیلومتر مربع در سال ۱۹۹۳ به حدود ۱۵۲۱ کیلومتر مربع در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است، که بیانگر کاهش حدود ۴۰۹۳ کیلومتر مربع در طی سه دهه است. کاهش شدید مساحت دریاچه ارومیه می تواند به عوامل متعددی از جمله مدیریت ناکارآمد منابع آب، توسعه ناپایدار کشاورزی و کمبود سیاست های اقتصادی پایدار نسبت داده شود. این روند نه تنها تاثیرات منفی بر اکوسیستم محلی داشته، بلکه معیشت جوامع پیرامونی را نیز تحت تاثیر قرار داده است. توجه به مدیریت جامع منابع طبیعی و برنامه ریزی پایدار از الزامات اساسی برای کنترل روند تغییرات زیست محیطی در این منطقه محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

بحران آب ، پوشش گیاهی ، دریاچه ارومیه ، کاربری اراضی ، ماهواره لندست