بررسی فقهی وظیفه مندی والدین نسبت به بازی کودکان در فضای مجازی

بازی از روش های تربیت فرزندان مخصوصا در دوران کودکی است؛ اما در چند دهه اخیر بازی های فضای مجازی در حال جایگزین شدن بازی در فضای حقیقی شده است. حضور بیشتر کودکان در موقعیت های مختلف با انواع بازی های رایانه ای علاوه بر فوایدی که دارد آسیب های جدی نیز به دنبال دارد. نداشتن آگاهی و مسئولیت پذیری والدین زمینه آسیب پذیری بیشتر کودکان را فراهم می سازد. در این خصوص پژوهش هایی در ابعاد مختلف اعم از حقوقی، فقهی، تربیتی، فلسفی و... انجام شده است. همچنین به بازی های فضای مجازی نیز پرداخته شده است، اما تحقیق حاضر با بررسی ادله فقهی به دنبال اثبات وظیفه مندی والدین بر اساس احکام خمسه (وجوب، حرام، مکروه، مستحب و مباح) از منظر فقه تربیتی است. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای درصدد پاسخ به این سوالات است: معنای بازی و معادل آن در فقه چیست؟ جایگاه بازی های فضای مجازی در رشد و تربیت کودکان چیست؟ وظایف والدین در قبال بازی کودکان چیست؟ نتایج تحقیق بر اساس ادله فقهی نشان می دهد که والدین مکلف هستند فرزندان خویش را در مسیر درست هدایت کرده، از خطرات و تاثیرات منفی بازی های فضای مجازی جلوگیری کنند؛ همچنین علاوه بر نظارت، آموزش، انتخاب بازی های مناسب، تعادل بین فضای مجازی و دنیای واقعی نیز از مهم ترین وظایف والدین است.

کلیدواژه ها:

لهو و لعب ، اولیاء ، طفل ، روش تربیتی