بررسی معانی حق در اصطلاح فقهی و حقوقی و اقسام آن

واژه «حق» در لغت و اصطلاح فقهی و حقوقی به معانی مختلفی به کار می رود و علمای فقه و حقوق، تعاریف مختلفی برای آن بیان کرده اند. هدف از انجام این تحقیق این است که به معانی و اقسام حق پرداخته شود. از روش توصیفی-تحلیلی در انجام پژوهش استفاده شده است و جمع آوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای می باشد. حقوق در لغت عبارت است از دستمزد و حق الزحمه، مجموعه قواعد و مقرراتی که بر روابط افراد یک جامعه در زمان معین به کاربرده می شود، امتیازات و ویژگی های هریک از افراد یک جامعه، دانش حقوق. با توجه به تعاریف بیان شده در اصطلاح فقهی هم می توان سه نوع حق را در نظر گرفت: قدرت یک شخص بر شخص دیگر، قدرت شخص مالک بر مال، و قدرت شخص بر مال و شخص دیگر باهم. حق در اصطلاح حقوق هم عبارت است از اقتداری که قانون به افراد می دهد تا عملی را انجام دهند. اقسام حق نیز عبارت اند از حق مالی و غیر مالی، حق عینی و دینی، حق معنوی، حق مربوط به شخصیت، حق طبیعی، حق مطلق و حق نسبی، حق منجز و حق معلق، حق حال و حق موجل، حق ثابت و حق متزلزل و حق سیاسی، حق عمومی و حق خصوصی.

کلیدواژه ها:

حقوق ، حق در اصطلاح فقهی ، حق در اطلاح حقوقی ، اقسام حق