تاثیر بی خوابی بر آمادگی جسمانی تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان سیرجان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک بی خوابی شبانه بر عوامل آمادگی جسمانی تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی بود. ۱۰ نفر از تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان سیرجان با دامنه سنی ۲۲ تا ۲۵ که در اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان سیرجان مشغول به کار بودند، به صورت هدفمند در دسترس انتخاب و هر کدام در ۱۶ روز مورد آزمون قرار گرفتند. بدین ترتیب که ۸ فاکتور آمادگی جسمانی (قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی تنفسی، انعطاف پذیری، تعادل، چابکی، سرعت حرکت و توان عضلانی) را، هر فرد یک بار در صبحی که شب قبل آن با بی خوابی ناشی از سفر زمینی مواجه بود و یک بار در صبحی که شب قبل از آن در خانه به استراحت پرداخته بود، آزمون داد. از آزمون t وابسته جهت مقایسه بین دو شرایط در سطح P≤۰.۰۵ استفاده شد. قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی تنفسی، تعادل و توان در اثر بی خوابی شبانه به طور معنادار کاهش یافتند (به ترتیب P=۰.۰۳، P=۰.۰۱۸، P=۰.۰۳۱، P=۰.۰۲۲ و P=۰.۰۱۵). در مقابل انعطاف پذیری، چابکی و سرعت حرکت، در اثر بی خوابی شبانه تغییر معناداری نداشتند (P=۰.۴۴، P=۰.۰۸۴ و P=۰.۵۷). لذا چنین نتیجه گیری شد که یک بی خوابی شبانه حاصل از سفر زمینی در شب قبل، باعث کاهش قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی تنفسی، تعادل، چابکی و توان عضلانی تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی می شود؛ اما اثری بر انعطاف پذیری و سرعت حرکت آنها ندارد. پیشنهاد می گردد که برنامه های ورزشی و مسافرت های زمینی شبانه طوری برنامه ریزی و تنظیم شوند که با یکدیگر تداخل نداشته باشند

کلیدواژه ها:

بی خوابی ، آمادگی جسمانی ، عملکرد بدنی ، سفرزمینی شبانه ، تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی