نقش چند بعدی سیتارابین در طب حیوانات خانگی: بررسی کاربردهای بالینی و دستاوردهای نوین

سیتارابین، آنالوگی از سیتیدین، در دامپزشکی به عنوان یک عامل شیمی درمانی با کاربرد وسیع شناخته می شود و به طور خاص در مدیریت بیماری های نئوپلاستیک نظیر لنفوم و لوسمی در حیوانات خانگی کاربرد دارد. این دارو به دلیل توانایی عبور از سد خونی-مغزی و سد خونی-شبکیه، گزینه ای ارزشمند برای درمان مننگوآنسفالیت های ایدیوپاتیک و درگیری های سیستم عصبی مرکزی ناشی از نئوپلاسم ها به شمار می رود. تزریق وریدی و زیرجلدی سیتارابین موجب توزیع مطلوب دارو در بافت های عصبی و چشمی شده و اثربخشی بیشتری نسبت به روش های خوراکی فراهم می کند. در پژوهش های اخیر، استفاده از سیتارابین در ترکیب با داروهایی مانند مهارکننده های تیروزین کیناز و عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی، به بهبود کنترل سلولی و افزایش طول عمر بیماران مبتلا به تومورهای مقاوم منجر شده است. همچنین، این دارو در مدیریت برخی از نئوپلاسم های نادر نظیر تومورهای نورواکتودرمال اولیه (PNET) نتایج مثبتی نشان داده است. این مقاله به بررسی مزایا و کاربردهای بالینی نوین سیتارابین در دامپزشکی می پردازد و با تحلیل داده های موجود، رویکردهای بهینه در استفاده از این دارو را مرور می کند.

کلیدواژه ها:

سیتارابین ، نئوپلاسم ، مننگوآنسفالیت ایدیوپاتیک ، حیوانات خانگی ، شیمی درمانی