تاثیر عمق کاشت و تغذیه بر ویژگی های کمی و کیفی گل زعفران

تغذیه و عمق کاشت نقش مهمی در کمیت و کیفیت زعفران دارند. در همین راستا پژوهشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۸ انجام شد. تغذیه به عنوان عامل اصلی شامل ۱- NPK (کودهای شیمیایی نیتروژن، فسفات و پتاسیم بر اساس آزمون خاک) (شاهد) ۲- کودهای زیستی (BIO) (شامل باکتری های آزاد زی تثبیت کننده نیتروژن، باکتری های حل کننده فسفات و پتاسیم) ۳- کودهای شیمیایی (CHE) (شامل کودهای کلسیم، پتاسیم، برخی عناصر ریزمغذی و اسیدآمینه) و ۴- روش تلفیقی (BIO- CHE) (شامل کودهای زیستی و شیمیایی) و عمق کاشت به عنوان عامل فرعی (۱۰ و ۱۵ سانتی متر) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک اجزای تشکیل دهنده گل شامل گلبرگ و مادگی (mg.m-۲ ۴۷۴)، وزن خشک کلاله (mg.m-۲ ۴/۴۶) و طول کلاله (mm ۳/۲۳) از برنامه تغذیه ای NPK به دست آمد. بیشترین سرعت ظهور گل (Flower.day-۱ ۵/۱۴) از برنامه تغذیه ای NPK و عمق کاشت ۱۵ سانتی متر بود. بیشترین مقدار کروسین مربوط به برنامه تغذیه ای BIO- CHE و عمق کاشت ۱۵ سانتی متر، پیکروکروسین مربوط به برنامه تغذیه ای CHE و عمق کاشت ۱۰ سانتی متر و سافرانال مربوط به برنامه تغذیه ای NPK و عمق کاشت ۱۵ سانتی متر بود. بیشترین وزن خشک برگ و بنه از برنامه تغذیه ای CHE و عمق کاشت ۱۰ سانتی متر به دست آمد که نسبت به برنامه تغذیه ای NPK و همین عمق کاشت به ترتیب افزایش ۹/۳۹ و ۹/۳۰ درصدی ازنظر این خصوصیات را نشان داد. بنابراین کود زیستی برای تولید کنندگان و زعفران کاران در منطقه ی مورد آزمایش توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

کود زیستی ، کلاله ، کود شیمیایی ، سافرانال ، وزن خشک گل