اثر هوش مصنوعی بر تحول روانشناسی

طی دهه های اخیر مطالعات گسترده ای درمورد هوش طبیعی انسان و انواع آن انجام شده است و اندیشمندان زیادی دربارهابعاد و کارایی انواع هوش در زندگی نظریات متعددی مطرح کرده اند. امروزه فناوری ای نوین به نام هوش مصنوعی با قابلیت متحول ساختن زندگی بشر و با اقتباس از هوش طبیعی انسان روی کارآمده است. پژوهش ها نشان میدهند که این تکنولوژی در عرصه های مختلف زندگی ازجمله آموزش و پرورش، پزشکی، بازارهای مالی و کسب و کار جای خود را پیدا کرده است. اگرچه قابلیت پیشرفت چشمگیر در آینده سایر رشته ها و ابعاد مختلف زندگی را دارد. از آنجاییکه علم روانشناسی، علمی بسیار کاربردی در زندگی امروزه است و قابلیت ترکیب با بسیاری از رشته ها و مشاغل را دارد، از این رو به کاربردن هوش مصنوعی در علم روانشناسی میتواند کیفیت زندگی را بهبود و سرعت بخشد. این مقاله به مطالعه آرشیوی در مورد نقش هوش مصنوعی در تحول ابعاد مختلف روانشناسی می پردازد. روش پژوهش حاضر گذشته نگر می باشد. مرور متون در زمینه هوش مصنوعی نشان دهنده نقش موثر آن در ابعاد مختلف روانشناسی از جمله تعلیم و تربیت،تشخیص افسردگی، تشخیص اوتیسم کودکان و فرایند یاددهی و یادگیری می باشد. هوش مصنوعی در کنار کاربردهای سازنده اش شامل معایبی ازجمله هزینه بالا، فاقد احساسو عاطفه بودن، عملکرد نامناسب در شرایط ناآشنا، عدم پیشرفت از طریق تجربه، رعایت نشدن حریم خصوصی افراد و افزایش نرخ بیکاری می باشد. این موارد در پژوهش های بعدی باید مورد بررسی قرار گیرند. تکنولوژی هوش مصنوعی پتانسیل پیشرفت و تحقیق در سایر ابعاد روانشناسی را داراست و آینده ای درخشان تر برای روانشناسی با حضور هوش مصنوعی پیشبینی می شود. از این رو محققان می توانند هوش مصنوعی را از جوانب دیگر از جمله مداخلات شخصی سازی شده، پیشبینی و تشخیص زودهنگام اختلالات روانشناختی و موضوع اخلاق و حریم شخصی افراد مورد تحقیق قرار دهند.