کاهش نرخ رشد جمعیت در ایران در دهه نود؛ بررسی علمی عوامل موثر و پیامدهای اجتماعی آن

کاهش نرخ رشد جمعیت، یکی از چالش های اساسی است که ایران در دهه نود با آن روبه رو بوده است. این مقاله به بررسی و تحلیل عوامل مختلفی که به این کاهش منجر شده اند، می پردازد. با بهره گیری از داده های معتبر مرکز آمار ایران و به کارگیری روش های تحلیل آماری، عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی در این روند شناسایی می شوند. یافته های تحقیق نشان می دهد که افزایش هزینه های زندگی، تغییر در سن ازدواج و بالا رفتن سطح آگاهی خانواده ها نسبت به برنامه ریزی برای فرزندآوری، از جمله عوامل کلیدی کاهش نرخ رشد جمعیت هستند. این مطالعه بر ضرورت شناسایی دقیق عواملی که بر جمعیت تاثیر می گذارند و همچنین نیاز به تدوین و اجرای سیاست های موثر برای تشویق فرزندآوری تاکید می کند. تحلیل های صورت گرفته با استفاده از روش های توصیفی و تحلیلی انجام شده و نتایج حاکی از آن است که اقدامات دولت برای افزایش نرخ جمعیت با موانع و چالش های جدی مواجه است که نیازمند توجه و تدبیر بیشتر در راستای کاهش این مشکلات می باشد. این پژوهش به منظور فراهم آوردن دستورکار واضحی برای سیاست گذاران ارائه شده و به اهمیت اتخاذ رویکردهای جامع در حل معضل کاهش جمعیت اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

نرخ رشد جمعیت ، ایران ، سیاست های جمعیتی ، اقتصاد ، عوامل اجتماعی ، داده های مرکز آمار