الگوی ساختاری زمین لرزه اول تیرماه(۱۳۸۱)چنگوره - آوج

براساس دست آوردهای حاصل از مطالعه ساختاری و لرزه زمین ساختی قطعه گسل آبگرم آوج  مشخص می شود. که این قطعه در لبه شمالی ایران مرکزی قرارگرفته و روند غالب ساختاری رخنمون یافته درآن شمال باختری جنوب خاوری است ، همچون پهنه گسل آبگرم (N۱۴۵ ) درشمال و پهنه گسل آوج (N۱۳۰ ) درجنوب. روندگسلهای مذکور در محل گسلهای پنهان شمال خاوری جنوب باختری مانند گسل پنهان آبگرم آوج ، تغییریافته که این فرایند با ظهور چشمه های آب گرم ، معادن گچ وغیره همراه است . بنابراین گسلهای فوق،  پهنه برشی را ایجادنموده که با استناد برشواهد جنبش جوان زمین ساختی  و دستاوردهای حاصل از توزیع کانون دستگاهی پسلرزه ها نمایانگر پهنه گسلR۱ و R۲ است که مکمل پهنه فوق می باشند. تداوم گسل مسبب زمین لرزه بوئین زهرا به سمت باختر  با روند N۱۰۲ که براساس گزارش دستگاهی  هاروارد، گسل اصلی لرزه زا در چنگوره بوده، تایید دیگری بر الگوی برشی می باشد. نتایج حاصل از مطالعات ماهواره ای بر روی جنبش صفحه های  سنگ کره ای در منطقه مورد مطالعه موید عملکرد تنش فشاری مورب با راستای شمال ، شمال خاوری است و می تواند موجب تحرک و پویایی منظومه گسل پهنه برشی آبگرم آوج براساس الگوی برشی همگرا شود. دراین پهنه به تدریج گسلهایR۱ و R۲  به سمت  خاور فعال شده و تا حوالی کوه جارو ادامه یافته است .

کلیدواژه ها:

گسل آوج ، گسل آبگرم ، پهنه برشی همگرا ، چنگوره ، پی سنگ شکننده ، ته نشست ضخیم نئوژن