ارزیابی فراوانی عارضه ی دررفتگی استخوان کشکک در سگ های نژاد کوچک ارجاع شده به یکی از کلینیک های مرجع در شهر تهران

مقدمه: دررفتگی کشکک یکی از دلایل اصلی لنگش در سگ های نژاد کوچک است. هدف از این مطالعه فراوانی این عارضه در سگ های ارجاعی و فراوانی متغیرهای جنس، نژاد، جهت دررفتگی، درجه دررفتگی و نوع دررفتگی در این سگ ها است. مواد و روش ها: در این مطالعه ۱۳۳ قلاده سگ نژاد کوچک ارجاعی به یک کلینیک مرجع تصویربرداری تشخیصی در مدت ۲ سال (۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹) از نظر وجود هرگونه ناهنجاری معاینه بالینی شده و سپس رادیوگراف با حالت گماری قدامی- خلفی و جانبی راست به دست آمده تحلیل و از نظر فراوانی عارضه ی دررفتگی استخوان کشکک و عوامل موثر بر آن مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج: در این مطالعه در بین سگ های درگیر با در رفتگی استخوان کشکک (۴۸ قلاده سگ)، عواملی همچون جنسیت نر (۲/۵۴ درصد)، زیر سه سال بودن (۲/۱۵ درصد)، درگیری یک طرفه (۲/۵۴ درصد)، درگیری اندام خلفی راست (۶/۳۹ درصد)، نژاد تریر (۴۰ درصد) و پامرانین (۳۶ درصد) و دررفتگی درجه دو (۴/۶۰ درصد) دارای فراوانی نسبی بالاتری بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر فراوانی بیشتر دررفتگی استخوان کشکک در سگ های نژادهای تریر و پامرانین نر و زیر سه سال است. همچنین این عارضه اغلب به صورت میانی و دررفتگی دو طرفی بوده است. با توجه به اهمیت رخداد این عارضه در وقوع لنگش در سگ ها و نبود اطلاعات کافی در زمینه فراوانی این عارضه، توجه به عوامل موثر بر رخداد آن در کنترل و پیشگیری از عارضه و لنگش اهمیت بالایی دارد.

کلیدواژه ها:

دررفتگی استخوان کشکک ، رادیوگراف ، سگ ، سگ نژاد کوچک ، مفصل زانو