تحلیل تئوریک نقش رویکرد اقتصاد تجربه در بازگشت پذیری و وفاداری گردشگران به مقاصد روستایی

گردشگری به عنوان یک راهبرد برای توسعه روستایی در ادبیات علمی و برنامه ریزی جهان مطرح شده که به طور فزاینده ای به عنوان یکی از مهمترین ابزارها برای احیا و بازسازی روستاها مورد استفاده قرار گرفت. گردشگران با حضور در محیط های روستایی، به دنبال تجربه های متفاوت گردشگری هستند. لذا تجربیات گردشگران از یک مقصد گردشگری روستایی نیز در برنامه ریزی دارای اهمیت بسیاری می باشد. به همین دلیل صنعت گردشگری همواره به دنبال عرضه تجربه به بازدیدکنندگان بوده است اما در سال های اخیر به نمایش گذاشتن تجارب، نقش محوری تری را در صنعت گردشگری و بخش وسیع تر خدمات و خرده فروشی ایفا کرده است که از آن تحت عنوان اقتصاد تجربه نام برده می شود. به طورکلی اقتصاد تجربه به عصر اقتصادی نوینی اشاره دارد که بر خدمات رسانی، استوار است. از این رو در پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع و مطالعات موجود به تحلیل تئوریک نقش رویکرد اقتصاد تجربه در بازگشت پذیری و وفاداری گردشگران به مقاصد روستایی پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که مدیران مقاصد روستایی با بهره گیری از ظرفیت های مقاصد در قالب چهار حوزه رویکرد اقتصاد تجربه یعنی سرگرمی، آموزشی، فرار و زیبایی شناسی می توانند تجربیات بیادماندنی برای گردشگران فراهم نمایند. وقتی تجربیات بیادماندنی گردشگران مطابق با یک تجربه مثبت باشد در نتیجه سطح بالایی از رضایت را به همراه می آورد که به طور قابل توجهی بر نیت رفتاری گردشگران یعنی وفاداری و بازگشت پذیری تاثیرگذار می باشد.

کلیدواژه ها:

رویکرد اقتصاد تجربه ، وفاداری ، بازگشت پذیری ، گردشگری روستایی