گردشگری شهری و آینده آن در اقتصاد ایران

توسعه یافتگی و دستیابی به آن از دیرباز آرزوی اقتصاد ایران بوده و جدی ترین تلاش در این راستا را می توان تدوین سند چشم انداز ایران در افق ۱۴۰۴ قلمداد نمود. تحولات دهه های اخیر در ایران نشان می دهد اقتصاد ایران علیرغم سابقه هشتاد ساله در برنامه ریزی توسعه و تدوین دوازده برنامه در این راستا ایران انتظار داشته است تا در سال ۱۴۰۴ به کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی در منطقه تبدیل شود اما با نزدیک شدن به سال ۱۴۰۴ ایران تا توسعه یافتگی فاصله زیادی دارد.براساس اخرین سرشماری موجود در سال ۱۳۹۵ از جمعیت ۸۰ میلیونی در ایران ۶۰ میلیون نفر در شهرها زندگی میکرده اند. این درحالی است که بیشترین انتقال جمعیت از مناطق روستایی به شهرهای ایران در فاصله زمانی ۱۳۷۵-۱۳۶۵ و بیشترین میزان افزایش تعداد شهر در فاصله زمانی ۱۳۸۵-۱۳۷۵ مشاهده می شود. مقایسه این دو تصویر حکایت از رشد شتابان جمعیت شهری و تعداد شهرهای ایران در سی سال اخیر را دارد. از این رو برای دستیابی به توسعه در ایران توجه به شهرها و به عبارتی توسعه شهری اصلی ترین محور را تشکیل می دهد. علاوه برآن ایران طی دهه گذشته (و بویژه بعد از سال ۱۳۹۸ و با تشکیل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی)کوشیده است تا مسیر توسعه را از مسیر رونق گردشگری دنبال نماید.ازاین رو و با توجه به مجموعه مطالب ارائه شده توسعه در ایران مترادف با توسعه شهری و توسعه شهری مترادف با توسعه گردشگری بوده و این واژه ها را باهم همراه ساخته است. از این رو این پژوهش به دنبال آن است با تدوین راهکارهایی بتواند زمینه توسعه در ایران را از مسیر توسعه گردشگری شهری دنبال نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، توسعه پایدار شهری ، گردشگری شهری ، ایران